AB, Brussel, 7 mei 2009
Het
Noord-Ierse powertrio is al ruim anderhalf decennium vaste gast op
de vaderlandse club- en festivalpodia. Door deze regelmaat (of moet
het zijn ondanks) blijven de luidruchtige optredens van de band
volk trekken. Nu was het al weer geleden van 2006 toen Therapy? ons
land twee keer aandeed tijdens de ‘One Cure Fits All’ tournee. Dat
album werd door fans en pers nogal lauwtjes ontvangen. Het nieuwste
album ‘Crooked Timber’ wekt ook gemengde reacties op maar de
algemene toon is toch positiever. Mij kunnen deze faits divers
eigenlijk allemaal niet veel schelen maar ik geef het maar mee. Wat
ik ook moet meegeven is dat Therapy? voor me dé band is. Je weet
wel die ene band die je, je hele leven onder je huid meedraagt
ongeacht hun grillen, successen of tegenslagen van de dag. Een
nieuw Therapy?-album of -optreden is dus voor mij al geslaagd enkel
doordat het bestaat. Maar gisterenavond was een topper ongeacht de
maatstaven die je hanteert.
AB-Box is feitelijk een halve AB en beter een volle halve AB dan
een halfvolle AB, dacht de band en zo weigerden de organisatoren
resoluut om de volledige zaal te programmeren. Een beetje astrant
gedrag maar het pakte wel goed uit. Therapy? stond voor een
uitverkochte AB box en flink wat fans waren te traag geweest. De
Therapy?-fans worden er trouwens met de jaren niet mooier op.
Grijzende slapen of terugtrekkende haarlijnen, opobollende
welzijnsgezwellen en T-shirts met afgewassen vraagtekenprint horen
bij hun standaardvoorkomen. Toch werd er nog flink gemosht en
gecrowdsurft tijdens de publieksfavorieten. Ik ben blijkbaar niet
de enige die na al die jaren nog compleet uit zijn kneiter gaat als
de messcherpe gitaren van ‘Turn’, ‘Nowhere’ of ‘Screamager’ hun
weerhaken in mijn vlees slaan. Uitzinnig was het woord niet maar in
de eerste tien rijen heerste toch een bezeten sfeer en tot aan het
gordijn kon je vele mensen zien vuistzwaaien of hoofdschudden, ten
teken van instemming weliswaar. De band speelde een behoorlijk
lange set van 23 nummers met ruim plaats voor verassingen. Grootste
verassing voor velen was waarschijnlijk dat ze het meest
gecontesteerde nummer van de nieuwe lp, ‘Magic Mountain’, volledig
hebben gespeeld. Het betreft hier immers een 10 minuten durend,
nogal psychedelisch getint, instrumentaal stuk. Heel erg afwijkend
naar Therapy?-normen maar wel goed en dit betrekkelijk rustpunt was
zeker geen dieptepunt in de set. Andy liet zijn gitaar flink huilen
en had enkele interessant klinkende nieuwe effectpedalen bij. Ook
tijdens de andere nummers van ‘Crooked Timber’ viel het
gitaargeluid op: laaggestemd en in de leadstukken vaak voorzien van
new wave-achtige effecten. Michaels metalige basgeluid stond
opvallend luid, en zo hoort het. ‘The Evil Priest’ is immers net zo
belangrijk voor de Therapy?-sound als zijn compaan Andy (ofte ‘Evil
Elvis’). Achter die twee zat Neil ‘Super’ Cooper trouwens ook weer
sterk te drummen. Je kan veel zeggen over deze band maar niet dat
de muzikanten geen talent hebben. Behalve als het op de zang van
Andy aan komt. Zeker in de stillere stukken met hoge noten gaat hij
bijna d’office uit de bocht. Deze tekortkoming illustreerde hij
treffend op de nieuwe tracks ‘Exiles’ en ‘I told you I was ill’.
Gelukkig blijven de nummers als geheel sterk overeind; ‘Exiles’ gaf
me zelfs kippenvel, vals gezongen of niet. Alle tien tracks van
‘Crooked Timber’ werden voor de wolven gegooid. De titeltrack, en
nieuwe single, klonk live zeer sterk net als de opzwepende hoekige
kadans van ‘The head that tried to strangle itself’ en ‘Clowns
galore’. Deze nieuwe nummers, sterk gebaseerd op een bevreemdende,
hypnotische sfeer en hoekige ritmes bevatten dezelfde ingrediënten
als het oernummer van Therapy?: ‘Teethgrinder’, ook deze keer werd
superstrak en aggresief. ‘Teethgrinder’ zorgt altijd voor een
trance-opwekkend hoogtepunt net als het meebrulnummer bij uitstek:
‘Potato Junkie’ (“James Joyce is fucking my
sister“).
De band lanceerde ook een nieuwe publieksfavoriet in de vorm van
een oud b-kantje: het refreintje van ‘Summer of hate’ (“Fuck
Woodstock“) klonk uit enkele honderden kelen als een niet te
negeren dreigement aan het adres van de laatste, overlevende
hippies. Nog een verrassing uit de oude periode was ‘Fantasy Bag’
dat zeer overtuigend gebracht werd maar jammer genog niet op veel
bijval van de zaal kon rekenen. Uit de recente geschiedenis
passeerde enkel ‘If it kills me’. Redelijk vooraan in de set
gestopt tussen de tracks van ‘Crooked timber’ zorgde dat opgewekt
punkrockdeuntje er een eerste keer voor dat de zaal wat losser en
luidruchtiger werd. Losse zeden heersten er trouwens ook toen een
zeer merkwaardige stagedivester door Andy op het podium in zijn nek
werd gehesen. Nu ja zo’n luchtig vrouwspersoon weegt natuurlijk
niets. Veel tijd voor frivoliteiten namen ze trouwens niet, hier en
daar een beetje grappen en twee keer kort van het podium gaan dat
was alles qua onderbreking voor de rest pure rock-energie. Ook
‘Diane’ werd in zijn originele vorm gebracht, als punknummer dus.
In de vorm van een stukje ‘Gloria’ werd er nog een andere vrouw in
de set gesmokkeld maar ook zij moest zich onderwerpen aan de potige
en erg masculiene riffs uit Andy Cairns’ instrument en de
opzwepende maar dreigende ritmes van Neil en Michael. Behalve
hoogtepunten en aangename verassingen zaten er wel wat minpuntjes
in de set. Zonder erover door te bomen, meld ik toch even dat de
update die ‘Unbeliever’ kreeg me niet boeide.
Therapy? komt deze zomer voor Rock Zottegem al zeker terug naar
België. Zijn ze dan even goed in vorm als gisteren, dan krijgen
alle bands die nog na hen geprogrammeerd staan het erg lastig om
nog wat reactie uit het publiek te puren. Na een reeks degelijke
platen en ditto optredens komt de band in het jaar van zijn 20e
verjaardag voor de pinnen met een verrasend sterke lp en een
energieke, strakke liveprestatie. Muzikaal gezien is Therapy? een
band met vele, soms onverwachte gezichten maar als podiumartiesten
kan je erop vertrouwen dat ze je een geslaagde avond bezorgen. En
zo was het gisteren ook weer. Ik durf gerust het woord memorabel in
de mond nemen. Voor de mensen zonder ticket: volgende keer sneller
zijn. In ieder geval word je verwacht in de Zottegemse tent om je
schade in te halen. Dat kan misschien trouwens binnenkort ook al
via de wondere wereld van het www want naar het schijnt werd het
optreden gefilmd voor ABtv.
‘Crooked Timber’ is nu uit bij Suburban
Therapy? speelt op 11 juli op Rock Zottegem
