AB, Brussel, 30 november 2008
Een voor de tweede dag op rij uitverkochte AB wachtte gretig de
comback van Joost Zweegers naar de Vlaamse podia af tijdens één van
de schaarse concerten van de clubtour waarmee hij zijn nieuwe
langspeler ‘Almost Bangor‘ boven de doopvont komt houden.
Net toen we ’s mans bestaan bijna vergeten waren, kwam hij met zijn
sterkste release op de proppen en dus stonden ook wij met water in
de mond af te tellen tot de aftrap.
Zweegers vatte zijn set aan met ‘Bangor’, waar hij, hoewel dit niet
de eerste avond van zijn toertje was, toch nog wat aftastend aan
begon. Na een minuutje was de acclimatisatie echter een feit en zag
je een Novastar in vorm die als vanouds volledig opging in zijn
melodieën, ronddansend als een marionet-aapje met de gitaar als een
machinegeweer in de armen geklemd.
Joost Zweegers blijft een artiest die je live aan het werk moet
zien. De solide albumtracks klinken op een podium pas echt
doorleefd. Enerzijds krijgen de rocknummers meer ballen. Wie er nog
aan twijfelde, kon nu niet anders dan de kracht van nieuwe toppers
als ‘Because’ en ‘Weller Weakness’ te erkennen. Ook de oude
bekenden staan nog steeds fier overeind: al vroeg in de setlist
zorgde een uitwaaierend ‘Wrong’ voor het eerste meebrulmoment van
de avond en even later spatte ook het fenomenale ‘Caramia’ nog eens
van het podium af.
Tussen al deze energie waren er anderzijds natuurlijk ook enkele
injecties van pure weemoed: frèle pianocomposities waarin de ziel
van Novastar blootgelegd wordt en die de haren even overeind laten
staan. Een naakt ‘Millersan’ mocht met dergelijk gevoel de set
afsluiten, maar hét kippenvelmoment van de avond was zonder twijfel
het prachtige ‘Sundance’. Eén spot, één man, één klavier: op de
kleine tussenkomst van de gitaar na leek dit alsof Zweegers je
gedurende enkele minuten alleen meetrok op een tocht door het
hemelrijk.
Volstrekt zonder missers was de avond niet. Een akoestisch ‘Making
Waves’ neigde te veel naar Tom Helsen unplugged en peddelde te veel
op hetzelfde ritme door. Ook ‘When The Lights Go Down On The Broken
Hearted’ gedijde niet in zijn nieuwe jasje. Ditmaal geen kwestie
van te weinig frulletjes, maar te veel: de gitaarorkestratie jutte
de song te veel op en deed zo de nochtans prachtige opbouw
teniet.
Ondanks deze gevallen steekjes, stond deze avond toch voor de
retour in schoonheid van één van de grootste muzikale talenten die
onze natie rijk is. Na de festivalgigs en het onpersoonlijke Vorst
ter promotie van ‘Another Lonely Soul’ was het geweldig om deze man
nog eens in de knusse AB aan het werk te zien, uiteindelijk toch de
omgeving waarin zijn muziek het best gedijt. Het spelplezier droop
van Zweegers af en het deed hem ook duidelijk plezier om te zien
hoe het publiek opging in zijn muziek. Het nieuwe materiaal mocht
daarbij terecht op even veel bijval rekenen als de oldies: de
geweldige single ‘Mars Needs Woman’ kreeg nu al dezelfde respons
als ‘The Best Is Yet To Come’. Kwaliteit die naar waarde geschat
wordt, dat zien we graag!
‘Almost Bangor‘ is nu uit en beschikbaar via EMI.
(Afbeeldingen Novastar)
