Van alle groepen die ons landje rijk is, zijn er weinig zo
verslavend als Monsoon. Nadat we even geleden een nieuwe fix kregen
met hun vierde
plaat, die na een licht teleurstellend The Weird Zoo opnieuw
een stap in de goede richting zette, was het uitkijken naar de
presentatie van dit nieuwe materiaal in Botanique. Het deed alvast
deugd om de Orangerie aardig te zien vollopen, wat erop wijst dat
de groep stilaan toch wat meer bekendheid begint te genieten.
Gastvrouw Delphine Gardin verscheen op het podium gehuld in een
koket zwart cocktailjurkje en voorzien van een zwart masker, een
look die de kattige bewegingen bij de venijnige opener ‘Big Dog’
goed ondersteunde. Zoals het een cd-voorstelling betaamde, was dit
het begin van een volledig overzicht van The King Of Eyes, Tits
And Teeth. Om promotionele redenen was dit een verstaanbare
zet, maar spijtig genoeg betekende dat ook dat er enkele nummers de
bühne opgesmeten werden die de set maar weinig verrijkten. We
denken spontaan aan ‘A Good Life’, dat we op de plaat al steevast
overslaan en ook live dat scherpe randje miste dat we van een
Monsoontrack verwachten. Nogmaals viel ook op hoe enkele nummers in
een toonaard geschreven zijn die niet bij het natuurlijke bereik
van Gardins stem past. Het was dan ook tot onze grote spijt dat we
hoorden dat dergelijke sterke zangeres zich moest forceren om de
hoge noten van ‘Time’ of ‘Love Me’ te halen, met hier en daar een
wankel resultaat tot gevolg.
Gelukkig konden uit het album ook meer dan genoeg sterke songs
geput worden om deze misstapjes te compenseren. Live sprongen er
nog meer vonken van de adrenalinestoten ‘Decadent Dandy’ en
‘Psychedelic Madhouse’, ‘Gold’ toonde aan dat Monsoon ook in een
meer popgerichte modus voor vuurwerk kan zorgen en ‘Quiet Exile’
wist door de muzikale wendingen te intrigeren. Van het nieuwe werk
was ‘Stories Of Love’ ook live het ultieme paradepaardje: in een
versie met iets steviger gitaarwerk greep deze parel eveneens recht
naar de keel; een gevoel dat alleen maar versterkt werd door de
expressieve enscenering van Gardin. Op het vlak van podiumhouding
is Delphine ondertussen trouwens nog meer gegroeid, waardoor ze het
zonder problemen zou kunnen opnemen tegen de leading
ladies uit de rockscene. Uit elk nummer distilleerde ze het
essentiële gevoel en vertaalde dit in haar bewegingen: in de
tragere nummers zagen we een gepassioneerde vrouw die met kleine
handgebaren en mimiek nog meer gevoel in haar teksten legde, op het
uitbundiger materiaal transformeerde ze zonder enige moeite in één
brok energie. Het bezoek van Sacha Toorop illustreerde dat tegen
dergelijke kracht geen concurrentie opgewassen is. De brave man
leende gastvocalen aan onder meer de single ‘Comic Strip Bubbles’,
maar moest zowel op het vlak van vocaal talent als attitude
duidelijk zijn meerdere erkennen in de tengere elastiek die naast
hem stond.
Dat het eerste luik van de gig exclusief uit The King Of Eyes, Tits
And Teeth putte tot alle tracks in een weliswaar aangepaste
volgorde netjes overlopen waren, maakte dat de setlistkeuze
aanvankelijk maar voor weinig verrassingen zorgde. Gelukkig kwam de
groep terug (met Delphine in een rood kleedje dat Nicole Josy in
haar jeugdjaren zeker niet geweigerd zou hebben) voor een
bloemlezing uit de eerste twee platen (tot op de dag van vandaag
hun meesterwerken). De selectie daaruit was er een om vingers en
duimen bij af te likken die de scherpere Monsoon van weleer nog
eens toonde. We verwelkomden met blijdschap de portie eclectische
jazz van ‘Had A Dream’, een lekker ranzige versie van ‘Harder’ en
met euforische verbazing ook het prachtige ‘One Million Roses’ van
de debuutplaat. Hét
topmoment van de avond was echter de aaneenschakeling van ‘Andy’,
‘Empty’ en ‘Joya’, een magnifiek trio dat ons meetrok tot in het
vagevuur van de giftige Monsoon uit de beginjaren.
De verplichte integrale passage van de nieuwe plaat zorgde voor een
paar zwakkere momenten in de beginfase van dit concert, een vaak
voorkomende kwaal bij cd-voorstellingen. Door een ijzersterke
Delphine Gardin – deze avond overtrof ze zelfs de superlatieven die
we haar vroeger toedichtten – en de greep uit het beste materiaal
dat de groep op hun vorige platen registreerde, werd dit concert
desondanks toch nog een magistraal gebeuren, dat we in zijn geheel
als hun beste concert tot nu toe kunnen bestempelen.
The King Of Eyes,
Tits And Teeth is nu uit bij LC Music.
