Op de vijfde dag schiep God de vissen en de vogels. Les Nuits Botanique haalt op diezelfde dag van het festival het Frans-Argentijnse Gotan Project naar Brussel. Het nu-tango gezelschap staat er, meer dan een jaar na de release van hun laatste plaat Lun´tico, voor een uitverkocht Koninklijk Circus. De groep smeedt het beste van twee werelden aan elkaar en maakt komaf met een aantal vooroordelen rond dit soort hybride muziek.
Voorprogramma Jehro zingt de temperatuur in de zaal naar tropische hoogtes. Met zijn cover van Stevie Wonders "Master Blaster" geeft de Franse zanger aan waar zijn groep voor staat. "Would be jammin’ until the break of dawn/ You would be jammin’ and jammin’ and jammin’, jam on". Jehro bouwt zijn nummers rond een vermakelijke groove, wat ervoor zorgt dat er flink wat gedanst wordt. Voor een geweldige song is het wachten op "Shantytown Carnival", dat doet denken aan Paul Simons Afrikaanse excursies ten tijde van Graceland. Jehro maakt sympathieke en authentieke muziek, maar een diepe indruk nalaten doet hij niet.
Dit in tegenstelling tot Gotan Project, dat zich presenteert met een volledig tango-orkest aangevuld met twee knoppendraaiers. Heeft u ooit al eens een concert meegemaakt waar een bandoneon (harmonica-achtig instrument) centraal staat? De cross-over van de negentiende eeuwse Argentijnse tangoritmes met hedendaagse Europese loungeklanken maakt Gotan Project een graag geziene gast op onze podia. Naast de bandoneon krijgt zangeres Cristina Vilallonga een prominente plaats toebedeeld. "Zij heeft stijl", zou Walter Grootaers zingen. En ook de rest van de groep is stijlvol, iedereen keurig in een wit maatpak gehesen.
Die verfijnde elegantie zorgt ervoor dat de groep zoveel succes heeft. Net als de platenhoezen zijn ook de geprojecteerde visuals bijzonder klassevol. Ze geven geen doordeweekse motieven weer die zichzelf blijven herhalen als screensavers, maar wel inventieve combinaties die een lust zijn voor het oog. Op de tonen van "Santa Maria (Del Buen Ayre)" gaan abeeldingen van de Heilige Maagd zelf over in een tocht door Buenos Aires. Tijdens "Amor Porteño" zien we de heren van Calexico — mede-auteurs van het nummer — op een oogverblindende manier muteren in renpaarden.
De groep put vooral uit het vorig jaar verschenen Lun´tico. Pas in het tweede deel van de set weerklinken nummers uit La Revancha Del Tango, die vaak een in een nieuw kleedje te horen zijn. Zo krijgt "Vuelvo Al Sur" een minutenlange intro aangemeten waarin het lijkt alsof de bandoneon huilt over de tribale beat. Tijdens "Epoca" mag het strijkerskwartet het ritme van de mars mee helpen markeren. Jammer dat er voor het verstilde "Paris Texas" geen plaats op de setlist overblijft.
Daar waar Gotan Project enkele jaren geleden nog halve sets achter een innemend doek afwerkte, geeft het zich vanavond helemaal bloot. Speelser en zonder aan kwaliteit in te boeten maakt de groep komaf met het stijve tango-stigma. Zo zitten in het bisnummer "Criminal" flarden van popklassiekers als "Billie Jean" en "Money, Money, Money" verweven. En precies hierin schuilt de kracht van Gotan Project: het vlekkeloos laten samenvloeien van tijd en ruimte. Met een even nauwkeurige als overtuigende set toont de groep aan dat de kracht van dit soort hybride muziek de toekomst is.
Gotan Project speelt op 29 juni op Couleur Café in Brussel en op 7 juni op het Cactusfestival in Brugge.
