Progrock: meestal levert het spuuglelijke hoezen en titels op. Dat is ook het geval bij Mew And The Glass-Handed Kites, maar de muziek die daarachter schuil gaat, is gelukkig van een ander kaliber. Veertig minuten lang leek de Clubtent de mooiste plek ter wereld.
Mew is een Deens vijftal dat ooit gevormd werd toen zanger Jonas Bjerre en gitarist Bo Madsen een filmpje moesten maken als afstudeerproject in hun laatste jaar middelbaar onderwijs. De twee kozen echter al snel voor muziek, al laat Bjerre de zevende kunst niet los en maakt hij nog regelmatig kortfilms. En dat aspect sijpelt door in de optredens van Mew, die steevast gebeuren tegen een backdrop van projecties.
Samen met een ronduit indrukwekkende lichtshow zuigt de set van Mew het publiek volledig op. De onwereldse combinatie van etherische synths, een donderende ritmesectie en die falset van Bjerre zorgt voor een bevreemdende sfeer. Van een festival buiten lijkt geen sprake meer, veeleer lijkt de Clubtent losgeslagen, op drift in een weidse kosmos tussen de sterren.
Van bij de indrukwekkende mokerslagen waarmee drummer Silas Utke "Special" aankondigt, zit dit goed. Groepslid na groepslid wandelt het podium op en gordt zijn instrument om, en samen bouwen ze de single uit tot een opener van formaat. Daarna gaat het even de zweverige toer op, maar een knallend "156" trekt ons nog wat dieper de ruimte in.
Met het aaneengesponnen drieluik "White Lips Kissed"-"Zookeeper’s Boy"-"Apocalypso" krijgen we een space jam zoals Radiohead en Sigur Rós die bij een gezamenlijke confrontatie wel eens zouden kunnen maken. Ongewild dwalen gedachten af naar de Divascène uit Luc Bessons The Fifth Element. Dit klinkt even buitenaards. Het reikt naar een onaantastbare schoonheid.
Een flard van het bombastisch getitelde "Saviours Of Jazz Ballet (Fear Me December)" wordt er nog aangeweven als bijgedachte, maar dan is het tijd voor de finale. "Comforting Sounds" bloeit traag maar zeker open als een lotusbloem in slow motion, wordt grootser en grootser tot het volledige universum na een daverend slotakkoord ademloos achterblijft. Hoezo er moest die dag nog een headliner komen? Geef Mew een groot podium, en snel!
