Meshuggah is een groep die zich niet zomaar één-twee-drie laat
omschrijven. Soms log, soms razend snel, maar altijd gevat, catchy,
groovend en in your face. Met ingewikkelde structuren,
tegentijdse ritmes, 8-string (!!!) gitaren en een timing waar je je
klok op kan vastpinnen, plaatsen deze Zweden zich op een eenzaam
niveau binnen het metal-wereldje. Waar de trend tegenwoordig meer
en meer naar eenvoud gaat, schuwt Meshuggah de complexiteit niet en
doet dit met een gemak dat een nietsvermoedend luisteraar niet zal
storen.
Voorprogramma Scarve kon helaas niet bekoren, wat te wijten
was aan een geluidsbrij waar met geen chopstick door te komen was.
De 2 frontmannen leken afkomstig uit respectievelijk Linkin Park en
White Zombie. De leadgitarist specialiseerde zich in het wringen
van 80 noten in elke seconde of door simpelweg alles te verknoeien.
Enkel de drummer hield onze aandacht vast dankzij spetterende
blastbeats en een timing om u tegen te zeggen. (Denk aan Joey
Jordison van Slipknot en u weet wat ik bedoel.). Het gastoptreden
van gitarist Frederik van Meshuggah viel door een technisch
mankementje half in het water. Maar hij zou z’n kans nog wel
krijgen.
Vanaf de eerste seconde was Meshuggah all over the stage.
Als een colonne bulldozers daverden de Zweden over het publiek, dat
binnen enkele seconden veranderde in een kolkende moshpit. Het
geluid in de zaal was zelfs vrij helder. Een track als ‘Future
Breed Machine’ (van ‘Destroy Erase Improve’) klonk nog nooit zo
moddervet.
Eigenaardig detail was dat beide 8- en 7-string gitaren via twee
Line 6 modelling-amps rechtstreeks in de mixtafel gingen, dus géén
obligate Marshall stacks op ’t podium. Plaatswinst die op het
kleine Bieboppodium meer dan welkom was, want kleine mannetjes
zitten er niet in Meshuggah. Wat een reuzen zeg.
Zanger Jens is een goeie frontman die steeds vanop de rand van het
podium het publiek lijkt te bezweren. Tijdens de lange
instrumentale gedeeltes staat hij als in trance z’n hoofd mee te
draaien op de muziek, want headbangen is op dergelijk complexe
ritmiek geen eenvoudige opgave.
Er werd zowat uit alle albums getapt die Meshuggah ooit op de
mensheid losliet, en dan krijg je met anderhalf uur show een
loeihard maar gevariëerd programma. De Zweden maakten met deze
voorlaatste optreden van hun Europese tournee een niet te evenaren
indruk op ondergetekende. De afgeladen Biebob heeft een fantastisch
concert meegemaakt, en dat zonder oorlog om tickets te moeten
voeren. Neem daar eens een voorbeeld aan, Herman!!!
