Een tijdje terug kondigde topscenarist Jean Van Hamme (Thorgal, XIII) aan dat hij het wat rustiger aan wilde doen. Hij zou binnen enkele jaren al zijn reeksen van de hand willen doen. Hierop maakte hij één uitzondering met Largo Winch, en net van die reeks verscheen zopas een nieuw deel.
De formule is genoegzaam bekend: een knappe, sympathieke kerel erft een miljardenimperium van een hem onbekende pleegvader. Als hoofd van een dergelijk bedrijf moet de jonge Largo Winch het hoofd bieden aan complotten, bedrijfsovernames en andere misdaden. Met Largo Winch lanceerden tekenaar Philippe Francq en scenarist Van Hamme een nieuw genre. De bedrijfswereld bood hen talloze mogelijkheden voor avontuurlijke scenario’s. Largo Winch behoort na 13 delen dan ook tot de verkoopstoppers van de Europese strip. Vorig jaar werd de strip zelfs omgevormd tot een lauw ontvangen tv-serie. Ook Van Hammes laatste scenario’s voor Thorgal en XIII lieten weinig goeds vermoeden voor het nieuwe dertiende deel.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen : De Prijs van het Geld biedt de lezer een Van Hamme op topniveau. Binnen de gekende formule van de reeks blijft dit deel zeker één van de betere albums uit de reeks. Groep W, het imperium van Winch, heeft een ontelbaar aantal dochterondernemingen en vertakkingen. Na een recente overname van Speed One, kondigt de directie van dat bedrijf aan dat 500 werknemers van een lokale vestiging hun ontslag krijgen. Largo zelf wordt hierover aangepakt in een rechtstreekse tv-uitzending. Wanneer de voormalige directeur van de lokale vestiging zich dan nog eens live van het leven berooft in die uitzending, zit Largo met een zeer zwaar probleem en een nakende rechtszaak hangt hem boven het hoofd. Opnieuw kiest Largo voor de moeilijkste weg: proberen zijn onschuld te bewijzen en aan te tonen dat het de directie van Speed One is die verantwoordelijk is voor de onterechte ontslagen.
Waar in XIII scenarist Van Hamme een uitgebluste indruk maakt met saaie scenario’s die plichtsgetrouw richting ontknoping slenteren, biedt De Prijs van het Geld meer dan voldoende spanning en leesplezier. Largo raakt opnieuw in alle mogelijke moeilijkheden verzeild zodat je je aan het eind van dit album afvraagt hoe hij zich ditmaal weer zal kunnen redden in het afrondende tweede deel van dit verhaal.
Tekenaar Philippe Francq tekent sinds de start van Largo Winch geen enkele andere strip meer en stopt al zijn energie in deze reeks. Vooralsnog lijkt hij niet uitgeblust te raken want het tekenwerk blijft ook dit keer dynamisch en verzorgd. Francq plaatste de standaard voor avonturenstrips weer iets hoger met Largo Winch en telkens haalt hij met elk album moeiteloos datzelfde niveau.
Voor een vernieuwende evolutie van de personages ben je bij deze reeks aan het verkeerde adres. Doorheen de verschillende delen evolueren de karakters wel geleidelijk, maar de basis van elk verhaal blijft dezelfde. Toch doet het plezier om vast te stellen dat Jean Van Hamme nog niet helemaal een verveelde oude man geworden is die geen plezier meer vindt in het vertellen van een goed verhaal. Largo Winch mag dan een commerciële kassakraker zijn en dus niet tot het bon ton van de stripwereld behoren, toch zijn we heimelijk razend benieuwd naar het volgende deel.
