Met Negalyod voegt Daedalus een stevige brok fantasy-passie aan het fonds toe. Vincent Perriot zorgt als tekenaar en scenarist voor enkele ontspannende uren op hoog niveau. Voor wie argwanend naar nieuwe (en mogelijk onafgewerkte) reeksen kijkt, weet dat het hier om een afgerond verhaal in één dik album gaat.
Tussen alle eindeloos doorlopende fantasy-reeksen verschijnt er af en toe gelukkig ook al eens een verhaal in één deel, waarbij je als lezer meteen een mooi afgerond geheel in handen hebt. Die one-shots hoeven echt niet voorbehouden te zijn aan de typische meer literaire graphic novels. Ook meer toegankelijke genres zijn al eens gebaat bij losstaande verhalen. Zo presenteerde uitgeverij Daedalus recent nog Negalyod, een fantasy-brok van meer dan tweehonderd bladzijden.
Uitstelgedrag is niet aan Vincent Perriot besteed. In Negalyod is het leesritme heilig en dendert de plot aan een rotvaart verder. Jarri Tchapalt is een soort dinosaurussen-hoeder. Wanneer op een dag zijn complete kudde op hetzelfde moment sterft, gaat Jarri op zoek naar de daders. Zo blijkt het sterven van de dieren een gevolg te zijn van een razende weertruck, vrachtwagens die via techniek wolken tot regen kunnen dwingen en die zo het klimaat beïnvloeden. Jarri trekt vanuit zijn vlakten naar de stad om de verantwoordelijken tot de orde te roepen. Doorheen pagina’s vol landschappen combineert Vincent Perriot Jarri’s toch met een soort rondrit doorheen de wereld die hij voor Negalyod creëerde. In de stad weet Jarri zich via zijn openhartigheid en overtuigingskracht meteen in de netwerken van een rebellerende groep in te werken. Zo evolueert Perriots scenario verder volgens de wetten van het klassieke stripscenario. Toch is Negalyod meer dan de zoveelste doorslag van de geijkte stripformule. De passie die Perriot in zijn tekeningen stopt en zijn uitgewerkte personages maken hierbij het verschil.
Ook in de scenes in de stad put Perriot zich immers uit in grote prenten waarin de stad echt tot leven brengt. De omgeving wordt meer dan gewoon een decor. Perriot bouwt de spanning verder op naar de ontknoping van Jarris’ zoektocht, en rondt deze op een logische manier af. Hoe verfrissend is het niet, een strip over een gefantaseerde wereld die aan het einde van het album gewoon ook ten einde loopt. Er zijn in de huidige stripwereld toch net iets te veel scenaristen wiens grootste talent het opsplitsen van verhaallijnen lijkt. Ze verliezen de essentie van hun verhaal uit het oog in het verder uitdiepen en oprekken zijplots. Als lezer neemt de frustratie het dan soms toch wel over, zeker in die gevallen waarin dat oprekken nogal opzichtig gebeurt.
Niets van dat alles bij Vincent Perriot. In 2008 debuteerde hij in het Nederlands met het eerste deel van Rode Taïga, op scenario van Arnaud Malherbe. Deze reeks blijft ook in het Frans tot vandaag onafgewerkt, en verdere albums van Perriot raakten niet meer vertaald. Negalyod (wat trouwens heel mooi klinkt, maar geen concrete link heeft met het verhaal) is een fijne terugkeer voor Perriot. Daedalus blijft zowel verder inzetten op lopende reeksen, als op het lanceren van volstrekt nieuw werk. Zo bedienen ze hun vaste lezers als ook nieuwe geïnteresseerden. Negalyod is alleszins een mooie aanvulling voor hun diverse catalogus.
