Vorm en inhoud: ze gaan hand in hand, maar in de boekenwereld ligt, enkele uitzonderingen daargelaten, de nadruk doorgaans op het laatste. Chris Ware bewees eerder al dat de vorm van invloed is op de inhoud, iets dat ook Saez Castan en Murugarren maar al te goed weten.
Een kleine tien jaar geleden leverde het duo samen Dierelirium af, een fijn en speels boekwerkje dat de fantasie prikkelde en jong en oud wist te begeesteren. Het horizontale boek gaf de lezer de mogelijkheid met rompen, hoofden en staarten aan de slag te gaan. Op die manier kon je ruim vierduizend dieren bij elkaar draaien, een even geinige als mooi uitgewerkte gimmick, die niet onopgemerkt voorbij ging. Het boek kreeg in 2012 de Boekensleutel, een prijs die in geen 12 jaar uitgereikt was.
Op een been kan je niet staan, dus ziehier: Het beestiarium. Professor Revillod breidt zijn universum uit, zo klinkt het in de promotekst. En zo is het maar net: ditmaal worden allerhande horizontale beesten op de lezer losgelaten. Zo vouw je jezelf in geen tijd opnieuw honderden dieren bij elkaar. Wat te denken van de schildvartan? Dat fijne diertje is, zo blijkt uit de omschrijving die samen met het opzienbarende stuk fauna ontstaat, een “wonderlijk schilddragend reptiel met het sappigste vlees, huist in afgelegen bossen”.
Wie het vorige boek in huis haalde, zal algauw bevangen worden door een hoog déjà vu-gehalte. Maar anderzijds: het oorspronkelijke boek is niet meer leverbaar en wie samen met zijn of haar kroost enkele leuke en fantasierijke momenten wil beleven, vindt hierin absoluut zijn gading. Het beestiarium knoopt aan bij onze fascinatie voor het weirde, voor zaken met een hoog freakshowgehalte, maar zonder dat het spottend wordt. Wat het wel is, is bijna liefelijk, fascinerend en, het is een zeldzaamheid geworden, geschikt voor jong en oud.
