Daar hebben we Pascal Rabaté weer. Deze Franse stripmaker maakte met het tweeluik De nederlaag een van zijn sterkste strips. Diepmenselijk en uiterst meeslepend, zoals een Rabaté grand cru moet zijn.
Recent verscheen nog Didier, het 5e wiel aan de tractor, waarvoor Pascal Rabaté een scenario leverde aan François Ravard. Nu vertaalt de jonge uitgeverij Concerto Books meteen ook Rabaté’s meest recente strip die hij ook zelf tekende. De nederlaag is een aangrijpend tweeluik over de Tweede Wereldoorlog. Net als in zijn andere werk staan ook hier de personages centraal en moet de lezer dan ook geen maatschappelijke analyse of historische commentaar verwachten. We volgen enkele individuele soldaten van het Franse leger net voor en na hun overgave. Hun gesprekken en emoties vormen de rode draad doorheen De nederlaag.
Videgrain maakt deel uit van het elfde regiment. Na een aanslag op dit regiment moet hij achterblijven om de medische interventie op te wachten. Nadien zal hij dan opnieuw moeten aansluiten. Dit is het begin van een hele tocht met tal van ontmoetingen en dramatische voorvallen. Uiteindelijk valt het elfde regiment zelfs in handen van de Duitse bezetter. Dit oorlogsverhaal vertrekt vanuit de alledaagse realiteit van een soldaat en hoe de oorlog daar telkens weer een impact op heeft.
Ook al is ook De nederlaag een verhaal zonder grote epische acties en wendingen, toch is dit tweeluik ongemeen boeiend en intrigerend. Het talent van Pascal Rabaté om enkele personages samen te zetten en te kijken wat er gebeurt, levert weerom een schitterend resultaat op. Bovendien is De nederlaag tegelijk ook een nieuwe stap in het oeuvre van Rabaté. De afgelopen jaren leek hij zich meer en meer comfortabel te nestelen in de charmante, warme verhalen over bijzondere mensen die in de marge leven. Stilaan zagen we echter een zekere gewoonte in deze verhalen sluipen. Net daarom is De nederlaag zo sterk. Zowel grafisch (waarin deels terugkeert naar de donkerder tekeningen zoals in Ibicus) als verhalend is De nederlaag minder charmant en toch ook wat minder vrijblijvend. Rabaté toont hier soms de donkere kanten van de mens, maar ook de onverwachte schoonheid in lastige omstandigheden.
Het inzicht van de auteur in de mens is onovertroffen in de stripwereld. Het is geen toeval dat Rabaté ook films maakt. Zo lijken zijn strips vaak te lezen zoals je naar een film kijkt en vice versa. Hij durft lange dialogen op te nemen in zijn strips, maar combineert die dan met tekeningen waarin elke nuance van lichaamstaal belangrijk is. Zo neemt hij ons soms bladzijden lang mee in lang uitgesponnen scènes die vol zitten met rake observaties. is zonder twijfel een van Rabaté’s beste strips en opnieuw een bewijs dat we nog lang niet de laatste verrassing van deze auteur gezien hebben.
