Weinig bands kunnen tegenwoordig de verlokking weerstaan om na een
succesvolle plaat ook nog eens ep of cd te maken met B-kantjes of
zogeheten ‘rarities’. Deze extraatjes, die er vaak nogal vluchtig
bijgesleept werden, bieden slechts zelden de verhoopte verborgen
pareltjes waar vele fans steevast naar op zoek zijn. Al zijn er
natuurlijk bands die voor een uitzondering op de regel kunnen
zorgen…
Een van dé bands bij uitstek om een dergelijke verborgen schat op
te diepen is onvermijdelijk The National, het mysterieuze vijftal
uit New York dat vorig jaar na lang zwoegen eindelijk wist door te
breken met haar vierde plaat Boxer. Die cd –
behorende tot het beste van wat er vorig jaar op de muziekmarkt is
verschenen – wist zich te onderscheiden door zijn doordringende en
ietwat duistere sound, die ook naar ‘The Virginia EP’ vertaald
werd.
‘The Virginia EP’ is een verzameling van B-kantjes, demo’s,
onuitgebrachte songs en live-opnames. Onder deze bonte collectie
bevinden zich heel wat knappe stukjes.
‘Santa Clare’ is een mooi en typerend nummer, maar moet toch nog de
duimen leggen voor schitterende songs als het – onbegrijpelijk! –
nooit uitgebrachte ‘You’ve Done It Again, Virginia’ (met Sufjan
Stevens op piano en met de zoals gebruikelijk weer clevere, maar
ook vinnig stekende lyrics: “And your heart’s full of
liquor/and me and everybody are just ice in a glass”) en
‘Blank Slate’ (opgebouwd rond een geweldig refrein).
Andere hoogtepunten zijn de demo’s van ‘Best Of Years’ en ‘Slow
Show’. De klank in eerstgenoemde is niet bepaald optimaal, maar net
die doffe weerklank lijkt de intrieste sfeer waarin de meeste
nummers van The National gedrenkt liggen, des te mooier uit te doen
komen. In het geval van ‘Slow Show’ krijgen we nog niet het
meesterwerkje van op ‘Boxer’ te horen, maar is het wel al duidelijk
dat een dergelijk scenario tot de mogelijkheden behoort.
Ook de live-uitvoeringen zijn van hoogstaand niveau. Alle drie
weten ze de gevoelige snaar te raken, gaande van de op alle vlakken
rijke cover van Bruce Springsteens ‘Mansion On The Hill’ (vooral de
vioolpartij weet danig te ontroeren) tot de overweldigende (in de
AB opgenomen!) uitvoering van ‘Fake Empire’ (het nummer dat de stem
van Matt Berninger het best in de verf kan zetten), die vlekkeloos
overvloeit in ‘About Today’, hét visitekaartje voor The National
als liveband.
‘The Virginia EP’ is geen ‘Boxer’, maar wel zoveel meer dan gewoon
een zoveelste samenraapsel van overschotjes en onafgewerkte
probeersels. De ep (nu ja, “ep” – je krijgt maar liefst 12 nummers
op je bord) is een absolute must voor de fans, maar is ook het
beluisteren waard voor eender wie een flinke dosis knappe muziek
weet te appreciëren.
Het sobere doch sfeervolle hoesje van ‘The Virginia EP’ herbergt
overigens niet alleen de hierboven besproken muziekjes, maar ook ‘A
Skin, A Night’, een film van Vincent Moon. De Fransman – een vriend
van de band – volgt The National doorheen het financieel en soms
ook emotioneel moeilijke opnameproces van ‘Boxer’. De beelden die
we te zien krijgen, zijn zonder meer prachtig. Ondergronds,
troosteloos en verlaten, en toch een bron van warmte en schoonheid,
net zoals de muziek van The National het best te omschrijven valt.
Niettemin is ‘A Skin, A Night’ niet meer dan een leuk extraatje. De
film sleept zich te traag vooruit en een groot deel van de
interviews is nogal overbodig. Maar mag dat geen domper wezen op
een uiterst mooie ep.
The National speelt op 16 augustus op de Main Stage van
Pukkelpop. (14.55 -15.45)
http://www.myspace.com/thenational
