Het Devin Townsend Project is al enkele weken op tournee door
Europa, na vorig jaar de ronde van Amerika gedaan te hebben. In de
gezellige terrasjestad Tilburg hield de band ook halte in de
rocktempel 013 om het publiek te vergasten op het meest recente en
wat ouder “Hevy Devy” materiaal. Het voorprogramma werd verzorgd
door Aeon Zen, een Britse groep die muzikaal zwaar
leunt op zowel Teutoonse powermetal als prog à la Dream Theater.
Dat is niet echt mijn ding maar je moest het de frontmannen, een
zanger en een zanger-bassist wel meegeven dat ze erg hun best deden
het publiek op te warmen. De gespeelde nummers klonken me soms wat
te clichématig in de oren maar op zijn minst het afsluitende ‘The
Demise of the Fifth Sun’ doet vermoeden dat deze jonge groep heel
wat potentieel heeft. Fans van melodieuze, technische metal mogen
dit bliepje dus zeker niet van hun radar laten glippen. Persoonlijk
onthoud ik vooral dat ze zich volledig smeten en een behoorlijk
applaus loskregen van een goed gevulde 013.
Tijdens de ombouwpauze werd de zaal getrakteerd op een mixtape van
Ziltoid: Venga Boys, Abba, Bee Gees etc. Zelfs al werd het
doorspekt met hilarische aan- en afkondigingen, vele metalheads
trokken zich de haren uit het hoofd.
Devin Townsend Project is ondanks de wat beladen
naam toch een vrij traditionele metalband op het podium: bas, drum,
twee gitaren en Devins superversatiele keelgat natuurlijk. Voor de
Nederlandse optredens werd dat orgaan aangevuld met de hemelse
stembanden van Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering, Agua de
Annique). Zij zong ook mee op het album ‘Addicted!‘ en de
titeltrack daarvan opende tevens de set. Het nummer is van een
opzwepende, vrolijke aard die een stevige start garandeert.
‘Addicted!’ kwam ruimschoots aan bod met ‘Supercrush!’ en het
bezwerende ‘Numbered!’ mee in het openingstrio. Later hoorden we
ook nog ‘Hyperdrive!’ en een voorspelbare maar uitzinnige afsluiter
van de set. Op al deze nummers en een reeks andere was Anneke
Devins eregaste. Hij ging zelfs voor haar op zijn knieën.
Ziltoid the Omniscient was ook op zijn geheel eigen arrogante wijze
aanwezig. De koffieslurpende alien die ontsproot aan het brein van
de meester, als hoofdfiguur voor de gelijknamige metalopera,
leverde zijn bijdrages via twee videoschermen onder meer op ‘By
Your Command’ en ‘Color Your World’ in de bisronde. Beide nummers
werden overdonderend gebracht. Het viel trouwens heel de avond op
hoe strak, mechanisch bijna de band speelde. Dat moest ook wel want
alle synths en een deel van de backing vocals werden door een
laptop verzorgd. Devin zelf had hierover te melden dat hij liever
met een groot orkest en metershoge podiumattributen zou optreden.
Waarom niet? Over een paar jaar misschien. Zijn band en set zijn
solide genoeg voor een festivalweide of sporttempel.
In de set verder ook nog nummers van oudere lp’s zoals ‘Physicist’
en ‘Terria’ dat met een geweldig ‘Earth Day’ vertegenwoordigd was.
Strapping Young Lad-materiaal werd er echter niet gespeeld en, denk
ik, ook niet gemist. De intensiteit en de variatie van de rest is
meer dan genoeg. Bovendien was de nogal uitgelaten sfeer niet
compatibel met het donkere en destructieve materiaal van SYL. De
keer dat ik die groep aan het werk zag, was de helft van de
festivaltent leeggelopen na de eerste nummers omdat het te luid, te
confronterend, te seksistisch en te negatief was. Een Freudiaan zou
nog steeds flink werk hebben met de analyse van Devins bindteksten
vol zelfspot, kinky seks en anale humor maar het psychopathische is
er wel van af. Het stukje stand-up comedy waarmee hij zijn band
introduceerde aan het begin van de bisronde zou Alex Agnew aan het
blozen kunnen brengen. Nu ja, op zich was zijn band ook wel een
humoristisch zicht, twee baardige trol-types met een kalende scalp
en lange manen en een geschoren Johnny als drummer. Erg strakke
drummer trouwens met een herkenbare stijl.
De nummers van Devin Townsend kunnen soms nogal op en neer
meanderen qua heftigheid maar echte uitgesponnen rustpunten waren
er niet zo heel erg veel (wel in ‘Kingdom’ bijvoorbeeld) vooraleer
de bisronde er kwam. Toen stond de frontman op een bepaald moment
helemaal alleen op het podium met zijn gitaar in de spotlights. De
echte finale van een geslaagde avond was, uiteraard, ‘Bend it Like
Bender!’. Tijdens dit nummer riep Devin zoveel mensen mee op het
podium als enigszins paste. Bovendien doken er nog een paar wollige
sujetten op die uit de nabijgelegen Efteling ontsnapt leken. Vanuit
de zaal werd al dit enthousiasme beantwoord met een fikse
polonaise. Je bent tenslotte in Nederland of je bent het niet
he.
Om kort samen te vatten, Devin Townsend Project liet een
onuitwisbare indruk na. De man is volgens zijn eigen woorden nog
steeds niet in balans. Dat lees je later zelf na op enola in ons
interview met hem, maar hij is wel in staat om te musiceren op het
scherp van de snee en onderwijl een zaal te entertainen. Deze tour
is ondertussen afgelopen, ik hoop samen met u dat er snel een
vervolg komt. Ondertussen zal je het moeten doen met Youtube
filmpjes van ‘Bend it Like Bender!’ en een geautoriseerde gratis
live-ep.
http://www.hevydevy.com/
http://www.myspace.com/devintownsenddtb
