Iets minder dan 15 jaar geleden startte Vertigo met 100 Bullets. Een decennium en honderd comicdeeltjes later werd de reeks afgesloten. Wie toen niet mee was met de bekroonde noir-strip, krijgt nu een herkansing in het Nederlands.
Stelt u zich even voor: uw armeluisleven heeft nog niet veel goeds opgeleverd en u sukkelt van de ene tegenslag in de andere. Vooral anderen lijken voor het geluk geboren te zijn. En dan duikt plots een grijsaard op die u een pistool, honderd niet-traceerbare kogels en het onomstotelijke bewijs levert van iemands schuld aan uw miserie. Vanaf nu staat u boven de wet en is wraak dichterbij dan ooit. U moet enkel de trekker overhalen en wegwandelen.
Wij staan niet meteen te springen om een paar griezels om te leggen, maar in Azzarello’s suburbia gaat het er duidelijk een pak harder aan toe dan bij ons in de straat. De scenarist voert een hoop snoeiharde figuren op die hun tijd doden met illegale handel, gokken en moorden. Het hoeft niet te verwonderen dat de aktetas met het wapen elke keer dankbaar wordt aangenomen. Daarop volgt niet enkel bloedvergieten, want de personages zijn meer dan schietgrage dwazen. Azzarello creëert realistische types die wel degelijk twijfelen; ze hebben angsten en complexe verledens, ze zijn op zoek naar rust of nemen wraak omwille van diepgewortelde frustraties.
Wat 100 Bullets boven de middelmaat der Amerikaanse actiecomics doet uitstijgen, is de traagheid van het verhaal. De auteurs nemen de tijd om de personages beetje bij beetje te laten evolueren. Er blijft altijd genoeg ongezegd om je als lezer aan het blad gekluisterd te houden. Na verloop van tijd blijkt dan ook nog eens dat deze saga veel meer te bieden heeft dan het principe van de honderd kogels. Pas op het einde van Boek 2 wordt duidelijk dat Azzarello en Risso een veel grootser verhaal vertellen, al weten we in de verste verte nog niet waar het over gaat. Langzaamaan worden details hernomen in wat op het eerste gezicht een aaneenschakeling van losse deeltjes leek en bemerken we verwijzingen naar een achterliggend geheim.
Voor de grimmige sfeer zorgt Eduardo Risso. De man tekent vervaarlijk uitziende karakterkoppen die schever trekken naarmate de actie spannender wordt. Het tekenwerk is sober en treffend, zonder franjes die het verhaal in de weg zouden zitten. Opvallend zijn de vele zwarte vlakken die enorm bijdragen aan de donkere toon én het mysterie. De contrasten tussen wat zichtbaar is en wat niet, zijn voor de Europese lezer misschien wat overdadig, maar ze werken wel.
Na Boek 1 en Boek 2 volgen in principe nog 23 delen — elk boekje bevat 4 van de 100 oorspronkelijke comics. Dat er nog heel wat te ontdekken valt in het universum van 100 Bullets is zeker. Hopelijk zijn er nog voldoende stripfanaten die de originele Engelse versie niet hebben gelezen en houdt de recent opgestarte uitgeverij RW stand.
