Iedereen die zich in Vlaanderen een beetje pop- of rockmuzikant
noemt, iedereen die het ooit wil zijn en iedereen die professioneel
meedraait in de muziekindustrie en verondersteld is er iets van af
te weten, zagen wij zaterdag 25 november rondkuieren in de gangen
en zalen van de AB. Het was diezelfde AB die samen met Poppunt de
jaarlijkse Muzikantendag organiseerde. Wij snoven de muzikaliteit
op en volgden enkele workshops mee.
Maar liefst tien verschillende locaties en evenveel programma’s
bood de Muzikantendag het jonge geweld in de volgelopen AB aan. Dit
van 12u30 tot 23u. Omdat het voor de meesten nog steeds onmogelijk
is zich in tien afzonderlijke delen te splitsen, kozen sommigen
ervoor om zo veel mogelijk sessies en activiteiten gedeeltelijk mee
te pikken en stippelden anderen zich festivalgewijs een zo
interessant mogelijk parcours uit, waarbij ze de verschillende
ritten volledig uitzaten.
Alle relevante aspecten die bij het produceren van pop en rock
komen kijken, zaten netjes in het totaalpakket verweven. Dat ging
van het praktische ‘hoe isoleer ik mijn repetitiekot’ tot het
theoretische ‘naar een nieuw model van muziekmarketing’. Een team
van specialisten zat ongenadig klaar om demo’s af te breken of op
te hemelen, doorlopend werd geëxperimenteerd met muzieksoftware en
analoge instrumenten, en als je even wilde bekomen van een in een
verkeerd keelgat geschoten advies van een verwenste criticaster,
dan kon je luisteren naar de anekdotes van een houselegende als
Tyree Cooper of hoe verschillende dj’s en de bands Mint en Members
of Marvelas hun kunnen etaleerden.
Het is niet verwonderlijk dat het grootste gedeelte van de kijk- en
luisterlustigen zich daar verzamelde waar je wat over het muziek
maken zelf kon opsteken. Zo liep de concertzaal na het
verwelkomingsoptreden van B A T I D A H, dat met
een hele resem slaginstrumenten nog snel het probleem van de half
slapenden oploste en de uitreiking van de popthesisprijs,
behoorlijk vol voor de eerste echte workshop, die van Metal Molly.
Zij kregen de opdracht het nummer ‘Bound to Love You’ van de
intussen razend populair geworden formatie Animal Wonka om te
vormen tot een kwalitatief popnummer. Na het brengen van de
originele versie bleef zanger Frederik Bisschop staan om zijn
bassiste en drumster vervangen te zien door het trio Metal
Molly. Een proces van trial and error ontstond,
waarbij elk mogelijk aspect van het nummer onder handen werd
genomen. Geregeld werd de mening van het publiek gevraagd of het nu
C-kruis of net A-mineur hoefde te zijn, maar het effect hiervan
bleef gering, want de heren op het podium deden toch hun eigen zin.
Na een klein uur verbeteren, hoorden we de nieuwe versie van ‘Bound
to Love You’, uiteraard een stuk frisser dan het origineel. Een
extra gitarist had daar een behoorlijk aandeel in.
Voor het meer technische werk, waaronder workshops over
ritmesecties, synthesizers en bas, was je welkom in de AB Club. Wij
zetten ons bij in de groot uitgevallen living van Ayco Duyster,
waarin ze eerst Tom Barman en later op de avond
ook Arno ontving. Centrale onderwerp was het ontstaan van songs en
het leuke was dat iedereen in de propvolle zaal de kans kreeg een
vraag op de dEUS-frontman af te vuren. Zo leerden we dat Barman als
jonge gast 200 nummers van buiten had geleerd en Young en Cohen
speelde op straat. Wanneer hij nummers schrijft, zingt hij daar een
surrealistisch Engelstalig gebral bij, waaruit soms de eigenlijke
songtekst ontstaat, zoals bij de eerste zin van ‘Nothing Really
Ends’ het geval is. Barman weet nooit op voorhand hoe een nummer
zal klinken wanneer hij het begint te schrijven en al evenmin
waarover de song zal gaan. Ook raadt hij af te schrijven met een
bepaald publiek of radiostation in het achterhoofd en geeft hij
zijn enige trucje mee, dat hij toepast wanneer de inspiratie wat
zoek is en hij het gevoel heeft dat hij zichzelf herhaalt: doe je
voor als iemand anders en automatisch zal je op een andere manier
beginnen spelen. Hou daar bruikbare elementen van over en
incorporeer ze in je eigen werk. Resultaat verzekerd!
Mint kreeg het genoegen voor eens en altijd uit te leggen
hoe een werkende popsong eigenlijk in elkaar zit. Dat begonnen ze
met de melding dat daar geen vaste formule voor is. Toch probeerden
ze het publiek de kneepjes diets te maken en dit aan de hand van
een ontleding van ‘Your Shopping Lists Are Poetry’. Een eerste deel
leerde ons over de ontstaansgeschiedenis van deze hit. Wat we in
deel twee te zien kregen, waren de verschillende groepsleden die
elk afzonderlijk hun inbreng toelichtten. Als toemaatje kregen we
met de volledige liveversie een voorsmaakje van het latere optreden
in de Club.
Dat Fat Jon & Styrofoam hun workshop
voor een behoorlijk lege zaal brachten, had drie redenen: een
uitleg over muzieksoftware en de gebruikte elektronische snufjes is
slechts voor een beperkt publiek interessant, het viel pal op het
uur waarop vele mensen aan hun maag denken en boven hen was er de
Demopoll Live waarin de beloftevolle winnaar van de
KBC-Demowedstrijd The Bony King Of Nowhere de aanwezigen
overtuigde. In de concertzaal toonde een groot scherm wat Arne Van
Petegem op zijn iMac uitspookte. Vooral het programma ‘Logic Pro’
kreeg een uitgebreide doorlichting. Een nummer als ‘Acid Rain Robot
Repair’ toonde wat er gebeurt als je hier of daar op klikt. “We
can talk hours on one song because we are nerds”, liet Van
Petegem ons weten. Het tijdschema beliste daar anders over.
Wie muzikaal vooruit wil en niet aanwezig was, had ongelijk. Wat
een cliché. Maar het klopt ergens wel. We kunnen ons niet
voorstellen dat de hele waslijst aan workshops, professionele
raadgevingen en pinten in harde plastic bekers niets hebben
uitgehaald. Dus komaan, Vlaanderen. Maak gebruik van jullie pas
verworven kennis en misschien kom je wel nog op deze website
terecht!
