Veelschrijver Philippe Thirault waagde zich vorig jaar aan een verstripping van zijn eigen roman Lucy. In dit westernverhaal volgen we het vreemde verhaal van Clyde Morgan die tegen wil en dank een leugenaar en bedrieger wordt. Zopas verscheen het tweede en afsluitende deel.
Westerns zijn altijd al een drukbezocht genre geweest onder stripauteurs. Naast de typische spaghettiwesterns zoals Durango en natuurlijk Blueberry, wordt de tijd van de Far West nu en dan ook gebruikt voor het vertellen van heel wat menselijker verhalen. Een dergelijke western is Lucy, waarin Alex Harrisson op zoek gaat naar goud. Wanneer diens goede vriend Clyde Morgan na Alex’ dood de correspondentie met diens verloofde Lucy overneemt, ontspint zich een vreemd verhaal vol vurige verlangens en foute verwachtingen.
Thirault brengt zijn verhaal met de nodige pathos. De grootse emoties van alle spelers worden uitvoerig in beeld gebracht, tot aan het overdrevene toe. Het viel ons moeilijk ons te identificeren met één personage doordat Thirault de personages onvoldoende vorm weet te geven en zo blijft steken in een wat halfslachtig drama dat nergens echt beklijft. Zijn andere reeks in de collectie Impressie(s), Het Meisje van de Yukon, kende alvast een veelbelovende start en bood de lezer wel een meeslepend verhaal dat zich eveneens in het verre westen afspeelt.
Partner van dienst Marc Malès bezit ook niet het talent om Lucy vooralsnog op een hoger niveau te tillen. Zijn klassieke stijl wordt grondig ontsierd door een beperkte kennis van de menselijke anatomie. Ook de kleuren in dit tweeluik doorstaan de vuurproef niet. Wat een sfeer van hitte en desolaatheid zou moeten oproepen, zorgt eerder voor hoofdpijn en bij wijlen onduidelijk tekenwerk. Vooral deel twee wordt hier door geplaagd, wellicht dus een geval van strakke deadlines.
Lucy is met andere woorden de zoveelste middelmatige reeks in de collectie Impressie(s), die vaker wel dan niet haar doel voorbij lijkt te schieten. Een enorme diversiteit aan onderwerpen, genres en auteurs maken de collectie op korte tijd tot een chaotische wirwar van weinig memorabele stripverhalen. Lucy kan dan ook gelden als typerend voor de hele collectie : een prestigieuze opzet en een mooie uitvoering die echter geen van beide verhullen dat de inhoud al te vaak achterwege blijft.
