Een klein jaar geleden bracht een solotournee met nieuw of obscuur materiaal
Lambchop-frontman Kurt Wagner naar de Gentse Handelsbeurs. Het werd
een mooie maar iets te gezapige concertavond die ons toch wat deed
vrezen voor de nieuwe Lambchop-plaat. Veel nieuwe nummers leken
namelijk wat te ongeïnspireerd en eenvormig. Vorige maand bleek dat
we in Gent vooral misleidende, embryonale akoestische versies
gehoord hadden. Het nieuwe ‘OH
Ohio‘ werd door onze (nd) volkomen terecht al een van
de platen van het jaar genoemd. Wagner lijkt zijn zware
gezondheidsproblemen van twee jaar terug achter zich te hebben
gelaten, en maakte als vanouds een plaat waarin de melancholie vaak
gepaard gaat met bitterzoete humor en wit om het geheel
wat draaglijker te maken. Het is een aanpak waarin wel meer
hedendaagse songschrijvers uitblinken -te denken valt aan Mr. E van
Eels, maar weinig doen het zo effectief als de sympathieke
Wagner.
‘Ohio’, het openingsnummer van ‘OH Ohio’ waar ook in Brussel mee
afgetrapt werd, was hier meteen een prachtig voorbeeld van.
“Green doesn’t matter / when you’re blue”: veel meer dan
deze veelzeggende tekst had Wagner niet nodig om de hele AB meteen
muisstil te krijgen. Brussel houdt van Lambchop, en die liefde is
wederzijds: de live-dvd ‘No Such Silence’ werd er enkele jaren
geleden opgenomen, en dat is een opname van wat Wagner al een van
zijn favoriete Lambchop-concerten noemde.
Natuurlijk werd er vooral uit ‘OH Ohio’ geput, maar die plaat is op
zich al gevarieerd genoeg om het optreden boeiend te houden. Zo was
er bijvoorbeeld een feilloze vertolking van ‘National Talk Like a
Pirate Day’, dat na het zeer sobere begin van het concert de
zeskoppige band rond Wagner de kans gaf om zich te laten gelden. Na
dit nummer vroeg Wagner aan pianist Tony Crow om een ‘pirate joke’
te vertellen. Nadat deze in de plaats daarvan een schunnig
penismopje had verteld, reageerde Wagner met ‘You didn’t even say
‘Arrr’, man!’. Grote komieken zullen het wel nooit worden, maar het
zijn momenten als deze die Lambchop zo bereikbaar maken, naast het
feit dat Wagner na elk concert de tijd neemt om te socializen met
de fans. Die bereikbaarheid zorgde in de AB voor een ongedwongen
maar toch intieme sfeer. De songs van Lambchop vertellen verhalen,
waar de goede verstaander meer in hoort dan op het eerste gezicht
lijkt.
Na een uurtje begon de band met een flard Talking Heads meteen heel
rockend aan een bisronde vol covers. ‘I Believe In You’ van
countrylegende Don Williams bleek even goed een prachtig
Lambchop-nummer te zijn. Het werd door Wagner aangekondigd als een
‘uncool song’, maar niemand in de AB die daarmee akkoord ging. Ook
‘Bugs’ van op ‘Is A Woman’ kreeg live een sobere maar effectieve
uitvoering. Uiteindelijk was het de Leonard Cohen-cover ‘Chelsea
Hotel n. 2’ die het concert afsloot. Een week eerder had Cohen zelf
het nummer overslagen in Vorst Nationaal, maar veel beter dan
Lambchop had de man het zelf niet kunnen brengen. Tegen dan had het
Brusselse publiek de band al twee keer terug op het podium geklapt,
wat eigenlijk genoeg zegt.
Lambchop speelde in de AB in een zevenkoppige bezetting. Zeer
compact naar hun normen, en zowel op plaat als live lijkt Wagner
wat terug te keren naar de basis. De strijkers van vroeger werden
niet echt gemist, want een goed nummer blijft nu eenmaal in elke
uitvoering overeind. En dit was een optreden dat in al zijn eenvoud
nu al tot een van onze favoriete van het jaar mag worden gerekend.
Naar aanleiding van het soloconcert van Kurt Wagner schreven we een
jaar geleden dat wanneer Lambchop terug zou keren naar ons land, u
ons op de eerste rij zou kunnen terugvinden. Wel, het was er
anderhalf uur lang meer dan aangenaam vertoeven.
‘OH (Ohio)‘ van Lambchop is uit bij V2.
