Killers, Bloedbanden, Dead Hunter, de titels van veel recente stripverhalen liegen er niet om: geweld verkoopt. Gelukkig bestaan er zo enkele van die heerlijk naïeve stripverhalen die een ideale wereld voorhouden waarin het bijzonder fijn is om te leven. Slechts weinig auteurs kunnen in een dergelijk stripverhaal de val van de stroperigheid en het melodrama vermijden. André Geerts behoort tot die minderheid.
In de jaren tachtig creëerde Geerts voor het weekblad Robbedoes de figuur Jojo. Jojo is een kleine jongen die opgroeit bij Mamy, zijn oma. Samen met zijn beste vriend Dik Lowietje beleeft hij avonturen in een idyllisch dorpje. Jojo’s avonturen doen elke volwassene met weemoed terugdenken aan de eigen onbezorgde kinderjaren. In de eerste plaats is Jojo echter een kinderstrip met het hart op de juiste plaats. Geerts’ nostalgie en romantiek zijn nergens kleverig en verhullen nooit een commerciële truc. Al vijftien albums lang ontroeren Jojo en zijn vrienden een trouw lezerspubliek dat de laatste jaren ook weer lijkt te groeien. Er is nog hoop voor de cynische mens!
In dit nieuwe deel, Een verloofde voor papa, gaat Jojo op zoek naar een nieuwe vrouw voor zijn vader. Hij vindt dat die nu wel lang genoeg alleen is gebleven na het overlijden van Jojo’s moeder. Samen met Dik Lowietje speurt hij rond naar mogelijke kandidates. André Geerts is een meester in schattige figuurtjes. Zijn dikke poppetjes en prachtige aquarelkleuren maken elke Jojo tot een lust voor het oog. Hij hanteert nog een stijl die duidelijk refereert aan de klassieke Dupuis-tekenaars (André Franquin, Maurice Tillieux). De verhalen in Jojo passen hier perfect bij en maken Jojo tot een van de klassieke reeksen uit het fonds van Dupuis. De reeks spreekt een publiek aan dat op zoek is naar een nostalgische leeservaring in een hedendaags jasje, en aan die behoefte voldoet Jojo volledig.
In dit nieuwe deel krijgt Geerts voor het scenario de hulp van Sergio Salma, zelf ook een niet onverdienstelijk auteur met de kinderstrip Nathalie, die vooral in de Franstalige landsdelen hoge ogen gooit. Ondanks deze gedeelde scenarioarbeid verschilt dit deel nauwelijks van de voorgaande en staat het opnieuw garant voor een halfuurtje ontspanning op topniveau. Tegenwoordig krijgt uitgeverij Dupuis veel lof voor de sterke kinderstrips die ze publiceert, zoals Oscar en Ludo. Weinigen herinneren zich echter dat die trend al vele jaren geleden met Jojo werd ingezet.
De grootste kwaliteit van deze reeks is wellicht dat ze zowel voor ouders als kinderen heel wat te bieden heeft. De verhalen zijn steeds eenvoudig maar niet simpel en de tekeningen zijn idyllisch zonder klef te worden, voorwaar een sterke prestatie!
