"Je mag gerust spreken van een revival van de Vlaamse stripscène," zo sprak cartoonist Seb in oktober bij het verschijnen van het eerste nummer van Ink., het nieuwe Vlaamse stripblad dat groeide uit de eerste lichting afgestudeerden aan de Stripafdeling van het Brusselse Sint-Lukas. Na één jaargang kunnen we dat alleen maar bevestigen.
Vier nummers lang al brengt Ink. kwaliteit van de bovenste plank. Zowel grafisch als qua scenario’s — iets waar St-Lukasdocent Nix veel aandacht aan besteedt — halen de bijdragen een duizelingwekkend niveau. Neem nu Revolver van Axel Jacobs: een fragmentarisch opgebouwd, sterk verhaal over een verscheurd gezin. De auteur deelt zijn pagina’s erg knap in. Geen stramien van strookjes met vakjes hier, Jacobs werkt losweg met geschikte plaatjes over de pagina. Ook Conz, bij wie we na de eerste nummers nog reserves hadden, bewijst met een tweede jeugdherinnering dat hij iets in zijn mars heeft. Erg charmant in dit vierde nummer is ook de tweede bijdrage van Stijn Giquière. Zijn klein portret van een friscoverkoper op het strand raakt opnieuw een gevoelige snaar.
Humor vind je in Ink. ook ruimschoots met Seb en de hilarisch-absurde bijdragen van Kim. Nieuweling Lecter belooft met enkele cartoons in het laatste nummer ook veel voor de toekomst en zelfs Ilah’s Cordelia kan af en toe de mondhoeken in opwaartse richting bewegen.
Centraal in dit nummer staat een — uniek — grafisch reisverslag van een tocht door Centraal-Amerika, een reis die tekenaars Fré en Hans zelf in de winter ondernamen. Met paginagrote tekeningen en begeleidende teksten brengen zij het verhaal van hun trektocht. Geen wereldschokkende dingen, maar een interessante combinatie van een ooggetuigenverhaal en bredere informatie over de bezochte streken. Daarbij aansluitend is ook een aflevering van Pascal Lefèvres striptheoretisch gedeelte gewijd aan de Latijns-Amerikaanse strip.
Het blijft een moeilijk gegeven om striptheorie op een verteerbare manier te brengen in een stripblad, maar ons inziens slaagt docent Lefèvre daar aflevering na aflevering meer in.
Ink. heeft met zijn eerste jaargang dus al heel wat bewezen. Dat er talent zat is in Vlaanderen bijvoorbeeld. Of dat er wel degelijk een publiek bestaat voor een kwalitatief hoogstaand en mooi uitgegeven striptijdschrift. Nu het licht op groen staat voor een tweede jaargang kunnen de auteurs op de ingeslagen weg verdergaan. Een weg die uiteraard nog voor verbetering vatbaar is. Nu nog iets interessant met hun website doen en hopen dat een aantal auteurs op termijn ook albumkansen krijgen.
