TRIX, Antwerpen, 3 december 2010
In de Chateau op Pukkelpop is Holy Fuck om half twee ’s nachts
nooit echt tot ons doorgedrongen. Achteraf konden wij nog net
noteren: “Een verregaande staat van vermoeidheid zorgde ervoor dat
wij een kwartier voor het einde alweer richting tent strompelden,
maar tegen dan hadden wij al lang in het snuitje dat Holy Fuck er
ook live staat.” Na hun passage in Trix blijkt dat die indruk toch
iet of wat gerelativeerd moet worden. Ons slapende, doch immer
alerte oor ving gelukkig ook nog de volgende detailkritiek uit de
lucht: “Alleen kon hun vooral op percussie steunende elektronica af
en toe wat meer diepgang gebruiken.” Wat structuur hier en daar zou
de songs ook deugd doen, blijkt nu.
De set begon nochtans sterk met een kwartiertje zacht uitdijende
noisewolken die meteen een bescheiden hogedrukgebied boven het
publiek legden. Mede door het gebruik van een speciale microfoon
waardoor kreten bijna gaan klinken als apengekrijs deed dat stukje
erg denken aan Fuck Buttons, en laat dat nu net dé livegroep van
het jaar zijn. Daarna ging het echter steil bergaf. Ja, af en toe
konden topnummers uit ‘Latin’ soelaas brengen, en ja, af en toe
hadden de Holy Fuckers de juiste sound beet, maar de
stukken rond die zeldzame hoogtepuntjes raakten zodanig kant noch
wal dat de fun er voor ons al redelijk snel af was.
Dat live experimenteren met je eigen nummers wel degelijk opzwepend
en opwindend kan werken voor een elektronisch groep (of, in het
geval van Holy Fuck, een halfelektronische groep die wel
werkt als een elektronische groep), bewezen dit jaar reeds
Flying Lotus, Nosaj Thing en onlangs nog een schitterend Caribou
(in de AB). Dat zoiets ook niet altijd pakt, weten we nu
ook weer: Holy Fuck verviel te vaak en te lang in vlakke, houterige
en saaie jams, met als dieptepunt een hemeltergend banale rocker in
het midden van de set.
Kortom: Holy Fuck mist live iets, al is het maar een warme,
gelaagde sound. Vergelijk het met een feestje dat je alleen maar
kan meemaken aan de andere kant van een stevige muur: het lijkt wel
plezierig daarbinnen, maar je maakt er geen deel van uit en het
doet je volstrekt niets. Misschien dat sommige dappere zielen daar
nog op zouden beginnen dansen, maar vroeg of laat bollen wij het
toch liever af.
‘Latin’ is uit bij Young Turks.
