Een dikke 25 jaar geleden dook John Constantine — über-cynicus, kettingroker, Sting-lookalike, occultist en magiër — voor het eerst op in Alan Moores Swamp Thing. Dat moest gevierd worden, en wel met een nieuwe graphic novel uit de pen van Jamie Delano, de eerste schrijver van Constantines soloserie Hellblazer, met tekeningen van sterartiest Mark Simpson, beter bekend als “Jock”.
Het boek was gepland voor de twintigste verjaardag van de serie in 2008, maar de publicatie liet om onbekende redenen nog twee jaar op zich wachten. Vorig jaar zag de hardcover het levenslicht, nu is de paperbackeditie er eindelijk ook.
In 2008 was de terugtrekking van de coalitietroepen uit Irak nog niet begonnen, en de bomaanslagen in Londen, de mishandeling van gevangenen in Abu Ghraib en Guantanamo Bay, en de illegale transporten van terreurverdachten door de CIA lagen nog vers in het geheugen. Dit klimaat van terrorisme en paranoia speelt een belangrijke rol in het verhaal.
Als een van de weinige striphelden die min of meer in real time ouder worden, heeft Constantine al wat kilometers op de teller, maar de kunst om zich in de nesten te werken is hij nog steeds niet verleerd. In de Londense metro wekt een moslima zijn interesse, ondanks — of precies dankzij — haar nikab, maar vooral door haar bijzondere parfum. Hij volgt haar naar het British Museum en voor hij het weet zit hij gevangen in een web van intriges, opgezet door de Britse geheime dienst. Hun Amerikaanse vrienden in Irak zitten verveeld met een gevangene die een nogal onverwachte uitwerking heeft op zijn ondervragers: ze werden onder andere bevangen door panische angst en een onweerstaanbare drang om de eigen geslachtsdelen te verorberen. Constantine vindt het wel lachen, maar MI-6 heeft hem stevig in de tang: hij mag de situatie ter plekke gaan onderzoeken. Maar niet alvorens de spooks een gepeperde rekening te beloven.
Delano en Jock verplaatsen de actie vlot tussen de verschillende locaties. Engeland wordt neergezet als een druilerig Orwelliaans schrikbeeld, waar bewakingscamera’s elke beweging volgen. De bakermat van de westerse beschaving in het Tweestromenland is een door oorlog en terreur geteisterde woestenij, een speeltuin voor kwelduivels allerhande. En de onderwereld is ook niet meteen een leuke plek. De hellevorst Nergal en zijn demonische kliek zijn geen mensen waar wij gezwind een feestje mee zouden bouwen — het zijn geen mensen tout court — maar Constantine voelt zich er wonderwel thuis en mag er deelnemen aan een bovennatuurlijk spelletje poker met menselijke zielen als inzet.
De ontwikkeling van de relatie van Constantine met zijn Iraakse gezellin Aseera is niet geheel onvoorspelbaar, maar Delano toont een bijzonder talent voor geloofwaardige, diepmenselijke interacties en biedt uitzicht op de pijn en de littekens die beide personages met zich meedragen.
De tekeningen dragen bijzonder bij tot de atmosfeer. Jock maakt gebruik van harde lijnen, ruwe penseelstreken, vuile, uitgewassen kleuren en strategisch aangebrachte Ben-Daystippen. Het doet denken aan het werk van Mike Mignola (Hellboy), maar dan op speed en met expressionistische invloeden. De op het eerste gezicht chaotische lay-out van de pagina’s is meticuleus georganiseerd en geeft het verhaal ritme.
Hellblazer: Pandemonium brengt de verschillende gezichten van de oorlog scherp in beeld. Het menselijke leed en de verwoesting grijpen naar de strot. Allegorische demonen behalen op dit slagveld hun gewin. De pikzwarte humor en het cynisme van de protagonist geven af en toe aanleiding tot een wrange grijns, maar vrolijk gaat u van dit boek niet meteen worden. U heeft er echter wel het werk mee in handen van een auteur die een politiek statement niet schuwt; een indringende karakterstudie en een visueel aantrekkelijk verhaal. De duivels en boze geesten krijgt u er gratis bovenop. Wat had u nog meer gewild?
