Dit jaar lijkt het altijd herfst te blijven. Wij dachten dat de weergoden een beetje in de war waren. Maar niets is minder waar. De echte schuldigen blijken rond te zwemmen in Canada’s grote meren. Onze meteorologen ontdekten een permanent lagedrukgebied boven Ontario en werden er een beetje depressief van.
Het Canadese koudefront luistert naar de naam Tony Dekker. Deze jongeman heeft een aantal gelijkgestemde zielen rond zich verzameld, waarmee hij als de ’Great Lake Swimmers’ nu een nieuw album heeft afgeleverd. Bodies And Minds werd het kleinood gedoopt, en deze tweedeling gaat verder waar het titelloze debuut vorig jaar was geëindigd: droevige, minimalistische klanken die uit het diepst van Dekkers bodemloze ziel lijken te komen.
In het rijk van Tony Dekker lijkt de zon nooit op te gaan, en hij weet ook waarom: "When the sun fell down and fell asleep, drunk from drinking all the heat", zingt hij in "Imaginary Bars". Geen muziek voor mensen met suïcidale neigingen dus, hoewel er af en toe een lichtje opduikt op het einde van de duistere tunnel, zoals in "Falling Into The Sky", waar het akoestische gitaarspel wordt begeleid door een soort engelenkoortje.
Terwijl de eerste plaat van de Great Lake Swimmers werd opgenomen in een godvergeten graansilo, zochten Dekker en de zijnen deze keer hun (on)heil in een kerkje op op het Canadese platteland. Of deze lokatie effectief bijdraagt tot de sfeer van de plaat, laten we hier even in midden. De muziek op Bodies And Minds smeekt echter om introspectie, en daarvoor lijkt een kerk ons inderdaad wel de ideale plaats.
De opener van de plaat zet meteen de toon: "Song For The Angels" wordt helemaal gedragen door Dekkers hoge, klagende stem: "I know that I’m just a drop of water, frozen into ice". Een streepje akoestische gitaar maakt het geheel af. "Let’s Trade Skins", waarin Dekker duidelijk laat blijken dat hij niet goed in zijn vel zit, is dan weer rustige countryfolk à la M.Ward. Ook de unieke combinatie van strijkers and lapsteel gitaar op "When it flows" is bijzonder geslaagd.
"Various stages" is dan weer een twijfelgeval: op een of andere manier slaagt Dekker erin ’undress’ en ’madness’te laten rijmen, maar na een paar luisterbeurten begint zoiets toch enigszins gekunsteld te klinken. Een ideaal rustpunt kent de plaat met het genoemde engelenkoor op "Falling into the Sky". Wie na een halfuur Great Lake Swimmers nog depressief genoeg is om de rest van de plaat te beluisteren, komt zeker niet bedrogen uit. In de laatste nummers van Bodies And Minds steken moeiteloos Will Oldham naar de kroon. De banjo in "I Could Be Nothing" zorgt voor het perfecte americana-gevoel, vooraleer de Great Lake Swimmers quasi geruisloos uitdoven in de lange Canadese nacht.
De Great Lake Swimmers hebben met hun tweede plaat een klein meesterwerkje gecreëerd. Bodies And Minds staat garant voor drie kwartier beklijvende muziek. En als de open haard niet te veel knettert, hoor je zelfs de krekels op de achtergrondƒ
