De vertaling van The Sandman ging eerder al van start. Nu brengt RW een bundel uit van alle aparte verhalen rond het personage Death. Dit gaat duidelijk verder dan het uitmelken van een succesvolle reeks.
De naam Neil Gaiman doet verkopen. Niet alleen de grootte van het lettertype van zijn naam, op de kaften van de recente strips die RW publiceert, maakt dit duidelijk. Hoe is het afgelopen met de duistere ridder? bundelde eerder alle verhalen die Gaiman over Batman schreef. Een aantal van die verhalen waren geen hoogvliegers en kregen enkel een vertaling door de naam van de scenarist. Bij Death is dit zeker niet het geval. Elk verhaal in deze bundel is de moeite. Death was duidelijk één van de lievelingspersonages van Neil Gaiman. Hij haalt in elk verhaal de veelzijdigheid van de figuur naar boven. De hoofdmoot van het boek wordt uitgemaakt door twee langere verhalen die telkens door Chris Bachalo worden getekend (met aan het eind een klein beetje hulp van Mark Buckingham, ere wie ere toekomt).
In het eerste verhaal, De Prijs van het Bestaan, volgen we Death op haar ene dag om de honderd jaar waarin ze onder de stervelingen kan verblijven, om te voelen hoe het is, sterfelijk te zijn. Haar inbreng in de levens van die stervelingen blijkt erg bepalend te zijn. Gaiman slaagt er perfect in om een onkwetsbare figuur als de dood toch erg kwetsbaar op te voeren. Het vervolg hierop is De Tijd van je Leven, waarin vooral de figuren Foxglove en Hazel centraal staan. Beiden figureerden eerder al in De Prijs van het Bestaan én in het verhaal A Game of You uit The Sandman, maar krijgen nu hun moment van glorie. Hier staat Death meer aan de zijlijn bij wat er gebeurt.
Death en Venetië is een verhaal uit de bundel Endless Nights, waarvoor Neil Gaiman samenwerkte met een keur aan internationaal vermaarde tekenaars. Voor dit verhaal over Death was het P. Craig Russell die het potlood scherpte. Russell is een legende in de Amerikaanse stripwereld . Zijn zachte en elegante stijl zijn sinds de jaren ’70 bijna een unicum in de harde wereld van de mainstream comics. Ook in Death en Venetië (dat van 2003 dateert) voegt zijn tekenwerk extra cachet toe aan het verhaal over de man die de tijd ontkent en zo de dood eeuwenlang kan ontwijken.
Ook de andere korte verhalen zijn stuk voor stuk de moeite. Zelfs een sensibiliserend verhaal rond AIDS misstaat helemaal niet in deze bundel, omdat Gaiman ook daarin een creatieve draai geeft aan zijn opdracht. Death slaagt erin onswarm te maken voor het tweede deel van de vertaling van The Sandman. RW is er nog maar eens in geslaagd om een sterke comic(reeks) uit de VS beschikbaar te maken in het Nederlands. We hopen met hen dat de vele liefhebbers van de romans van Neil Gaiman zich nu laten verleiden tot zijn comics. Death is daarvoor een mooie introductie.
