Niet lang nadat Aphex Twin’s26 remixes for cash van de ’te bespreken’- naar de ’benieuwd of ik dat nog ooit opzet’-stapel verhuisde, nam deze Rounds van Four Tet het vrijgekomen plaatsje in. Het lijkt misschien een vrij gratuit trivium, maar wij durven deze verhuis als symbolisch te zien. ’Aphex Twin is dood, lang leve Four Tet’ of iets dergelijks.
Niet dat Four Tet qua vernieuwing of genialiteit ook maar aan de enkels van Aphex Twin komt, maar Rounds is de mooiste Aphex Twin-plaat sinds Richard D. James zelf teveel geld verdiend had om nog met iets plat als een melodie bezig te zijn. We zijn niet vies van een experimentje op zijn tijd, maar muziek mag meer zijn dan louter ’interessant’ (lees: zo experimenteel dat je er enkel nog naar luistert in de hoop de enige te zijn die het boeltje heeft uitgezeten, teneinde stevig te scoren in het plaatselijk kunstencentrum bij die overmatig gepiercete en van een vreemde haarkleur en -snit voorziene dame achter de bar).
Kieran Hebden bezigt ook voornamelijk de computer als instrument, maar weet de boel toch heerlijk organisch te doen klinken door er ook af en toe een ordinaire piano of akoestische gitaar door te mixen. "Unspoken" is bijvoorbeeld opgebouwd rond een fijne pianomelodie van Tori Amos (de intro van haar "Winter") waar Hebden een triphop-beatje en de nodige vreemde geluiden aangehangen heeft.
Onze andere favoriet van op Rounds heet "My Angel Rocks Back and Forth": een kunstlong, een muziekdoos en een achteruitspelend strijkorkest (zo klinkt het toch op onze CD-speler) zorgen samen voor vijf minuten totale magie. Het moet zowat het ontroerendst stuk muziek zijn dat we in 2003 al gehoord hebben. Laat u overigens vooral niet afschrikken door de kunstlong of het achteruitspelend strijkorkest, want Hebden verstaat de kunst om met de meest van de pot gerukte componenten muziek te maken waarmee u uw moeder nu eens niet in de gordijnen jaagt.
Four Tet klinkt overwegend warm en melodieus op Rounds (hoor ook dat gitaartje tussen de chaos die "She Moves She" is) maar af en toe gaan de remmen los. Het album begint bijvoorbeeld met een allegaartje aan samples en ritmes die twee minuten lang hun weg zoeken richting "Hands", wat dan weer relatief ’gewoon’ klinkt binnen het genre —ook al is dat genre lichtjes gesjeesde elektronica. Het meest getikte stuk muziek op Rounds is "Spirit Fingers": een stuk of wat overstuurde samples (het zouden zelfs toeters en bellen kunnen zijn, wie zal het zeggen?) bijeen geplakt tot een verrassend gaaf geheel.
Als u uw elektronica graag organisch heeft, maar u tussentijds ook graag even wakker geschud wordt, is deze nieuwe Four Tet een absolute aanrader. Anders overigens ook.
