De man van de nillies is een reaguurder: Fauser is er het typevoorbeeld van. Het vraagt wel een kleine twintig auteurs en tekenaars om het dagelijks leven van een reaguurder voor te stellen.
Fauser moest echt een multimediaal spektakel worden, onder het alziend oog van uitgeverij Winterlicht. Niet enkel de strip, die eerst als vervolgverhaal werd gepubliceerd, maar ook theatervoorstellingen waarin de auteurs telkens hun stukje voorlazen, al dan niet vergezeld door acteurs. Het boek is er intussen al. Voor een samenwerkingsproject van negen auteurs met telkens een andere tekenaar oogt het vrij dun, maar er zit toch heel wat inhoud in.
Het boek begint met een vrij uitgebreid voorwoord van Daan Windhorst, de scherpe pen van een aantal VPRO- en webseries, en vooral van De Correspondent. Als slachtoffer van reaguurders kan hij precies uitleggen wat dat nu precies is. De reaguurder is vooral op het internet actief en laat anoniem de meest groffe reacties achter op sites zoals GeenStijl, HLN.be of Clint.be en stemt vooral rechts-conservatief. Fauser is het prototype van de reaguurder: de strip geeft een inkijk in zijn dagdagelijkse bezigheden. Na de grote lap inleidende tekst, valt het op dat in de rest van het boek de tekst amper aanwezig is. De lezer krijgt ruimte om te interpreteren, en dat is niet altijd even gemakkelijk. Er is wel een vaste structuur van vier bladzijden per duo, maar de stijlen liggen vaak zeer ver uit elkaar. Het Fauser-personage krijgt telkens hetzelfde uitzicht, de stijl gaat van cartoonesk over American comic tot experimenteel. Het procedé werd al eerder gebruikt in de literatuur en in de stripwereld. Hier blijft de rode draad intact ondanks de stijlverschillen.
Het beeld dat opgehangen wordt van de reaguurder is niet zo fraai en ondanks de cohesie, ondergaat Fauser karakterieel wel wat aanpassingen. De ene keer is hij het zielige, grijze kantoormannetje, dan weer de geile Lebowski-kloon die van bil gaat met een echte vixen. De stijlen pendelen tussen extreme zakelijkheid en surrealisme. Maar meer dan een karakterstudie, is Fauser een tentoonspreiden van de toevallige, maar geslaagde samenwerkingsverbanden van de auteurs. Even een opsomming: Walter van den Berg & Olivier Heiligers, Erik-Jan Harmens & Ruben Accou, A.H.J. Dautzenberg & Bandirah, Els Moors & Rob van Barneveld, Ivo Victoria & Chiel te Bokkel, Maartje Wortel & Bloeme van Bon, Henk van Straten & Waldemar Schuur, Alma Mathijsen & Gijs Kast en Willem Claassen & Joost Dekkers. Daarnaast krijgen we nog enkele extra’s onder redactie van Dennis Gaens.
Ook deze laatste zijn de moeite waard: de eerste tekening van Fauser, de verschillende stadia van de eerste pagina, een absurde toelichting door Erik Jan Harmens van zijn eigen scenario en twee verschillende versies van het allerlaatste panel. Het geeft iets meer aan de extra’s dan de voorbereidende schetsen die we in andere uitgaven meestal te zien krijgen.
De eerste indruk van Fauser is dezelfde als bij de Hic Sunt Leones-uitgaven van Bries. Verschillende stijlen en interpretaties, maar nu met eenzelfde thema. Toegegeven, de Nederlanders houden van een provocerende portie seks, en ook hier vaak gratuit, maar je komt toch meteen in de leefwereld van de notoire reaguurder terecht en dat is misschien voor sommige reaguurders onder ons wel wat confronterend. Maar we kunnen enkel verheugd zijn over het feit dat er bij onze noorderburen ook nog heel wat (voorlopig) onbekend striptalent staat te popelen om uit te breken. Alleen daarvoor is Fauser al de moeite van het lezen waard.
