De Vries is een actiestrip in de meest klassieke zin van het woord. Een Nederlander en een Belg werken samen. Het resultaat is bemoedigend, maar weinig memorabel.
Met de herlancering van het stripblad Eppo kreeg de Nederlandse avonturenstrip een nieuwe boost. Gestoeld op de traditionele leest van het oorspronkelijke Eppo uit de jaren ’80, verwierf de nieuwe Eppo de afgelopen jaren een aanzienlijke aanhang in Nederland en Vlaanderen van zowel nostalgici als jongere lezers. Verschillende strips uit de oorspronkelijke jaren kregen een tweede kans en nieuwe creaties zagen het daglicht. De Vries is één van die nieuwe lichting reeksen. De Nederlander Sytse S. Algera en onze eigenste Patrick Van Oppen zijn verantwoordelijk voor dit album.
John De Vries is een onderzoeksjournalist die bij een onderzoek naar misbruiken bij het gerecht een USB-stick in handen krijgt. Deze stick blijkt gevaarlijk, want vanaf het moment dat De Vries hem in handen krijgt, wordt hij voortdurend op de hielen gezeten door criminelen die hem en zijn familie willen doen zwijgen. De hele familie moet dan ook al snel op de vlucht voor de gangsters. Het hele album door worden ze achtervolgd, met ontploffingen en actie tot gevolg. Het scenario van Algera is weinig ambitieus. Hij zet vooral in op de spanning, maar mistrapt zich daarbij af en toe. Zo is het onbegrijpelijk hoe de opeenvolging van prenten nu en dan compleet verbroken wordt door een schijnbaar intermezzo dat geen of weinig verband houdt met het verhaal. Dit albumdebuut van Algera is dus zeker geen onverdiend succes, hoewel bepaalde scènes uit dit album zeker en vast overtuigen.
Patrick Van Oppen is voor Vlaamse stripliefhebbers wellicht een bekendere naam. Hij maakte in 2004 een bescheiden doorbraak met twee delen van de reeks Aspe, naar de boeken van Pieter Aspe. Nadien wijdde hij zich in een meer cartooneske stijl aan een BV-strip over Tom Boonen. Deze reeks werd na één deel al in de kiem gesmoord door de capriolen van Boonen zelf. Hierdoor werd een kinderstrip plots heel wat minder interessant voor uitgeverijen. Sindsdien werkte hij als assistent van Steven Dupré onder meer mee aan diens succesreeks Kaamelott. Nu krijgt hij met De Vries een nieuwe kans om het onder zijn eigen naam te maken.
De stappen die Van Oppen vooruit gezet heeft sinds die eerste delen van Aspe, zijn enorm. Personages en decor kloppen in nagenoeg alle prenten en de strip zit vol beweging. Het statische en wat kige van Van Oppens eerdere werk, is ver weg. Hij heeft duidelijk veel opgestoken van Dupré, die toch als een van de beste Vlaamse realistische tekenaars gezien kan worden. Het spreekt ook in Van Oppens voordeel dat hij het probeert in het realisme. Tegenwoordig is dat genre binnen het stripverhaal wat ondergewaardeerd bij Vlaamse tekenaars. Het tweede verhaal van De Vries is al in volle voorpublicatie in Eppo. Het zal voor de auteurs er op of er onder zijn, want het voorbehoud bij Een gezin op de vlucht is vooralsnog erg groot.
