De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een jongeman die op zijn achttiende verjaardag door Uncle Sam opgeroepen werd. Dat is het opzet van De oorlog van Alan. Guibert had vijf jaar contact met de Alan in kwestie en zette zijn verhaal om in een pracht van een graphic novel.
Bijna een decennium nadat het eerste deel in het Frans op de markt kwam, ligt Herinneringen van Alan Ingram Cope ook hier in de winkel. Het album is het eerste van het drieluik De oorlog van Alan, waarin Emmanuel Guibert Alan Ingram Cope aan het woord laat over hoe hij de Tweede Wereldoorlog beleefde als soldaat in het Amerikaans leger. Dat laatste kan zeer letterlijk genomen worden. De Fransman Guibert ontmoette hem begin jaren negentig, toen Cope al een 69-jarige veteraan was. Vijf jaar lang hield het tweetal contact. Uit de uren samen en de brieven en tekeningen die uitgewisseld werden, distilleerde de bijna veertig jaar jongere Franse stripauteur De oorlog van Alan.
In dit eerste deel van het drieluik leren we hoe Alan in de oorlog terecht kwam. Op zijn achttiende verjaardag werd de jonge Amerikaan opgeroepen en kwam hij in het trainingscentrum van Fort Knox terecht. Pal op zijn twintigste verjaardag, 19 februari 1945, komt Cope in Frankrijk aan, waar hij ingezet zal worden in de strijd tegen de nazi’s. In dit album worden de twee tussenliggende jaren beschreven. Daarvoor neemt Guibert uitgebreid de tijd. Heel accuraat schetst Guibert het leven van een soldaat in opleiding.
Daarbij wordt sterk de nadruk gelegd op de kleine kantjes van de grote geschiedenis. Guibert is tenslotte nog maar een jongen wanneer hij onder de wapens wordt geroepen. Een jongen die zijn weg nog moet zoeken en dat doet in de omgeving die op dat moment zijn leven bepaalt: het leger. Cope laat de gebeurtenissen echter geen loopje met zich nemen en laat zich gelden als een gedreven jongeman die het beste van de omstandigheden wil maken.
Daarbinnen is er ruimschoots aandacht voor de vriendschappen, gedeelde passies voor sport en muziek en de familiale strubbelingen die Cope ondervindt. Dat maakt van De oorlog van Alan een heel menselijk verhaal. Uiteindelijk gaat het ook over een jongeman die uit zijn gewone doen en laten weggerukt wordt, terecht komt in een niet-natuurlijk omgeving en daar klaargestoomd wordt om een strijd op leven en dood te gaan leveren op een ander continent.
Guibert heeft, ondanks het gewichtige onderwerp, het album een zeker lichtheid meegegeven door het verhaal in heel sobere tekeningen te brengen. Dat zorgt ervoor dat je als lezer een fly on the wallgevoel krijgt en eigenlijk dichter in het verhaal staat dan je tijdens de eerste pagina’s vermoedt. Met als resultaat dat De oorlog van Alan indruk maakt, zelfs al voel je intuïtief aan dat dit eerste deel nog maar het begin is, een prelude op wat moet komen. Dat zal althans binnenkort blijken, wanneer de twee volgende delen in vertaling verschijnen.
