Zes jaar na de oorspronkelijke start van dit vierluik, rondt auteur Eric Liberge met het vierde deel zijn epos De Heer Vastenavond van As eindelijk af. Het resultaat is een ongewone mengeling van fantasy en filosofie geworden. Redenen genoeg voor ons om de vier boeken aan een streng oordeel te onderwerpen.
In 2000 bracht Eric Liberge het eerste deel Welkom! in zwart-wit uit bij de Franse uitgeverij Pointe Noire en won er prompt de Prix Goscinny mee. In deze eerste versie verschenen er drie albums, enkel het afsluitende vierde deel bleef uit. In 2004 nam Dupuis de reeks weer op in haar fonds en bracht aan een hoog tempo herdrukken van de verschenen delen op de markt. Liberge zelf voorzag de pagina’s voor die gelegenheid van een passende inkleuring. Zopas verscheen met Het Opstandingsvaccin dan toch eindelijk het slot van Liberges epos over Victor Tortelduif, alias Vastenavond van As.
Victor Tortelduif komt na zijn dood terecht op Pluto, in het Purgatorium. Daar wordt hij opgevangen en komt hij als skelet terecht tussen een massa andere ’levende doden’. In tegenstelling tot zijn lotgenoten gaat hij vol doorzettingsvermogen op zoek naar het hoe en waarom van deze vreemde wereld. Hij weigert zomaar in zijn lot te berusten. Zo komt hij bij het verzet, de Omgang, terecht. De leden vragen hem een kaart te tekenen van het Purgatorium, zoals dit leven na de dood wordt genoemd. Hij vertrekt op reis en wil zo ontdekken hoe hij aan het trieste lot kan ontsnappen.
Op zijn reis valt hij ten prooi aan visioenen die opgeroepen worden door een overdosis koffie. Ze tonen Victor de fouten en problemen uit het verleden en zetten hem met zijn rug tegen de muur. Op die manier raakt Victor er meer en meer van overtuigd om daadwerkelijk een uitweg te vinden uit het Purgatorium. Maar niet alleen Victor geeft zich over aan zelfbeschouwing, zowat alle personages uit dit bizarre verhaal discussiëren over zin en onzin van een leven na de dood. De Heer Vastenavond van As is dan ook geen doordeweeks stripverhaal, maar eerder een kruisbestuiving van de visuele pracht van een François Schuiten en de verbeeldingskracht van een Joann Sfar.
Helaas bezit Eric Liberge niet het verteltalent om al zijn ideeën in een coherente vorm te gieten. Zijn personages palaveren er maar op los en door een gebrek aan samenhang raakten we na een tijdje het spoor bijster. De Heer Vastenavond van As is met andere woorden een bijzonder ambitieus project waarin auteur Eric Liberge zichzelf wat overschat heeft. Het spreekt zeker en vast in zijn voordeel dat hij de ambitie heeft om zowel grafisch als inhoudelijk een vernieuwend verhaal te brengen. Wellicht brengen de komende jaren wat extra ervaring en kan hij zo verder doorgroeien tot een echt topauteur. Afwachten maar.
