Waar denkt u aan als we over de voorbije maanden praten? De kans is groot dat u “winterdepressies” zucht, maar hé, er komt een einde aan deze penibele periode. In de Botanique werd de lente feestelijk ingezet met een spetterend concert van Los Campesinos!, dat nu pas echt bewijst een meerwaarde te zijn voor de Britse popmuziek.
Wat een heerlijk gevoel om met een brede grijns over de stoep te slenteren. Mensen lachten naar elkaar, anderen vonden het zelfs te warm. En dan kwam daar nog eens Los Campesinos! dat de Rotonde op stelten wist te zetten met zijn typische zomerdeuntjes. Voor het eerst in vijf Belgische passages kwam hun snedige poprock echt tot leven op de planken. Dit was dé remedie voor late winterdepressies, op het goede moment, en op de juiste plaats.
De toon was dan ook al gezet door de vlekkeloze set van Copy Haho, vier Schotse jongelui die hoogstwaarschijnlijk moesten spijbelen om op de bühne van de Rotonde terecht te komen. Lonkend naar de indiepop van Bombay Bicycle Club en de straffe gitaarriffs van The Hickey Underworld, bewezen ze dat een voorprogramma meer kan zijn dan enkel een opwarmer. Laat u vooral niet afleiden door de matige popsongs die op MySpace te horen zijn, in vergelijking met wat ze live neerzetten is dat maar het werk van een doorsnee popgroepje.
Twee jaar geleden kwam Los Campesinos! met zijn debuut Hold on Now, Youngster op de proppen, in de Rotonde stelden de groepsleden hun derde album voor. Ja, het kan ontzettend snel gaan voor een band met tonnen ambitie. Dat het groeiproces nog niet afgelopen is, blijkt uit dat nieuwe Romance Is Boring, waarop de groep plots erg volwassen klinkt. Het moet gezegd; het gaat hen goed af.
Vooral frontman Gareth Campesinos! — niet de officiële familienaam, dat had u wel door – heeft daarbij progressie gemaakt. Zijn grappige doch serieuze teksten beginnen meer de vorm te krijgen van het woordspel van een gerenommeerd poëet en ‘s mans zangcapaciteiten zijn er fors op vooruit gegaan. Bijna vergeten we dat dit de laatste show is van hun Europese tournee, maar de vermoeidheid schemert wel degelijk door: Gareths stem slaat meermaals over, maar de uitbundigheid en het enthousiasme stuwen Los Campesinos! zodanig vooruit, dat we dat soort detailkritiek negeren en ons gewoon amuseren.
Opener “Heart Swells 100-1” dat overgaat in “I Just Sighed, I Just Sighed, Just So You Know” wordt vlekkeloos omgebouwd tot een adrenalinebom die de planken van de Brusselse concertzaal een eerste maal laat daveren. De puzzelstukjes, die Los Campesinos! voordien niet bij elkaar kreeg, worden een voor een op de juiste plaats gelegd. De manier waarop het oudere werk passeert, bevestigt dat de groep een topper in zijn genre is. De strakke gitaarriffs, kille drums en het verfijnde vioolspel maken van “Death To Los Campesinos!” en “We Are Beautiful, We Are Doomed” gedoodverfde zomerhits die ons doen denken aan de heilige Drievuldigheid “zon, strand, en zee”.
Het zijn die drie laatste kernwoorden waaraan we een uur lang blijven denken, maar hoe poppy en vrolijk Los Campesinos! ook mag zijn, het is pas als de groep gas terugneemt dat zijn ware aard naar boven komt. “The Sea Is A Good Place To Look At The Future” is die ene emotionele song waar het publiek collectief een traantje moet wegpinken. “A good place to look to the future is when you are sat at the sea, with the salt up to your ankles and a view of the end of the pier“, zucht Gareth tijdens het mooiste liedje van de avond.
Dit is zo’n avond waar de hoogtepunten zich opstapelen, maar als we er één mogen uitkiezen, wordt het toch “You! Me! Dancing!”, één van de eerste nummers waarmee Los Campesinos! furore maakte op het wereldwijde web. Denk aan het meest catchy van Vampire Weekend en Foals, maar vooral aan het feit dat de Rotonde niet stopte met dansen.
Er wordt uiteindelijk nog bedankt met “Broken Heartbeats Sound Like Breakbeats”, dat voor de gelegenheid in het publiek wordt gespeeld. De conclusie is ondertussen al lang duidelijk. Eerlijk? We stonden versteld van de portie powerpop die Los Campesinos! ons op deze donderdagavond bracht. Als het aan ons ligt, mogen deze acht sympathieke Welshmen terugkomen, en snel. Chokri, wat denk je?
