Botanique, Brussel, 8 mei 2008
Het had heel wat weg van een geslaagd zomerfestival: het weer stond
op fantastisch, mensen waren net niet talrijk genoeg om het
ondraaglijk te maken, de drank- en eetkraampjes floreerden en de
grote tent die voor de gelegenheid in de jardin van de
Botanique is neergezet en de naam Chapiteau krijgt, presenteerde
ons mooi op schema vier bands die elk afzonderlijk ook een
bescheiden massa hadden gelokt. Het enige bizarre aan de avond was
de line up die we exact andersom hadden verwacht.
Misschien vonden ze bij Botanique Xiu Xiu iets te
experimenteel om de avond af te sluiten of hadden de Amerikanen nog
andere plannen na het optreden maar feit was dat Xiu Xiu de avond
op gang trapte met een beperkte set van 35 minuten. Het niet echt
fantastische geluid, dat je nu eenmaal snel hebt in tenten, was
vooral bij Xiu Xiu vaak een stoorzender omdat hun set het
grotendeels moet hebben van subtiliteit in instrumentenbenadering,
maar ook in de hoge, vibrerende stem van Jamie Stewart.
Xiu Xiu koos dan nog voor een eerder rustige, ingehouden set, wat
enigzins jammer is want een op hol geslagen, georchesteerd
wanonderlijke Xiu Xiu kan een bijna religieuze ervaring opleveren.
Toch zijn ze er zeker in geslaagd ons een ruim half uur zeer te
boeien. De Californische band was er niet speciaal om hun ‘Women As
Lovers‘ voor te stellen maar plukte rustig uit alle platen.
‘Clover’ was een intiem pareltje, ‘Apistat Commander’ een
sprankelend hoogtepunt met Stewart op percussie in plaats van
gitaar en een ritme van intiem naar opvallend dansbaar. Voor je het
allemaal goed en wel besefte, was het al aan de volgende
band.
Als je de muzikale formule van Why? op papier
bekijkt, lijkt het succes niet binnen handbereik: men neme een
fatalistische poëet aangevuld met een indie-rockbezetting.
Vervolgens late men dit hoopje stinkerds een combinatie brengen van
academisch verantwoorde pop en alternatieve hip-hop. Het vereist
heel wat talent en wilskracht om deze combinatie van
niet-alledaagse elementen tot een integer stoofpotje te verwerken,
en gelukkig voor ons brachten de synagogen van Ohio de broers
Josiah en Jonathan Wolf tot ons om de droom werkelijkheid te maken.
Deze opmerkelijke prestatie kwamen ze tentoonstellen in de
concerttent van de Botanique, en wij waren, het moet gezegd, blij
verrast.
Dat Jonathan Wolf weet hoe creatief men met hip-hop kan omspringen,
hoeft niet echt te verbazen. Hij maakte namelijk lange tijd deel
uit van de formatie Clouddead, nog steeds een van de belangrijkere
hip-hopgroepen van het laatste decennium. Met Why? hoeft het
allemaal niet zo complex te wezen; er wordt net zoveel melodieuze
pop als apocalyptische hip-hop gemaakt. In de Botanique werd de
eerste helft van ‘Alopecia‘, de nieuwe plaat van Why?, opgevoerd.
Eerste single ‘The Hollows’ maakte een zeer grote indruk, net als
het publiek, dat erg vertrouwd was met het materiaal van een
Anticon-band. Ja, u leest het goed.
‘Waterfalls,’ een nummer uit ‘Elephan Eyelash’, kon bij de
toeschouwers op de meeste bijval rekenen. Het is opmerkelijk hoe
Wolf en co. een zaal in beweging brengen met teksten over
geologische processen; het is blijkbaar toch mogelijk. Why? had om
alle juiste redenen het publiek op de hand, en speelde de kaarten
goed uit. Bovendien kun je niet elke dag naar hip-hop zonder
dubbele negaties luisteren.
Archie Bronson Outfit sukkelt jammer genoeg een
beetje met het etiket van ‘verstoten’ band. Muzikaal gezien zijn ze
niet toegankelijk genoeg om een zeer breed publiek aan te spreken,
maar terwijl vergelijkbare bands als Queens Of The Stone Age en
Kings Of Leon toch nog weten op te vallen met hun attitude of
looks, zit het het bebaarde Londense trio ook op dat vlak niet echt
mee. Daar waar de flamboyante Jamie
Lidell een dag eerder nog met het publiek van de Chapiteau
spéélde, schotelde Archie Bronson Outfit ons vier – de
gebruikelijke drie bandleden plus een toegevoegde saxofonist –
statische kerels voor. Klinkt niet zo spannend, maar dat was het
net wél! De snoeiharde versies – dreunende drums, snijdende zang –
van voornamelijk songs van op het in 2006 uitgebrachte ‘Derdang
Derdang’ zorgden letterlijk en figuurlijk voor een denderend
optreden, ook wel het meest overtuigende van de avond.
Voor een aantrekkelijke affiche zorgen is moeilijk genoeg, maar het
verzamelde talent dan nog eens juist rangschikken in een schema dat
nageleefd wordt, dat is een kunst op zich. De organisatoren van Les
Nuits lieten één grote steek liggen: Black
Mountain was niet de gedroomde afsluiter van deze avond.
Dat de Canadezen zelf niet helemaal wisten te bekoren, was
ongetwijfeld een belangrijke factor, maar wij hadden deze lui toch
liever voor Archie Bronson Outift gezien.
Wat er ook van zij, Stephen McBean en zijn supergroep waren gekomen
om te rocken, of u daar nu zin in had of niet. Met ‘Stormy High’
werd al meteen voor rillingen der anticipatie gezorgd, al bleek al
snel dat dit geen optreden voor de analen van de muziekgeschiedenis
zou worden. Ondanks al het gitaar- en keyboardgeweld zat er net
iets te weinig tempo in de set, en er werd jandorie te veel
gesoleerd. Nu moet u weten dat er hoegenaamd niks mis kan zijn met
een gitaarsolo, veronderstellende dat deze improvisatie iets om het
lijf heeft. Black Mountain leek perfect gelukkig te zijn met
getelefoneerde uitstelmanoeuvres, bestaande uit schraal
gitaarbombast met weinig oomph.
Ook het schitterende ‘Druganaut’ moest dit soort barbarismen
ondergaan, wat er voor zorgde dat de hoogtepunten van deze set
eerder te vinden waren bij nummers waar solo’s niet meteen gewenst
waren. Zo werd ‘Evil Ways’ van een wat gemarginaliseerde albumtrack
opgewaardeerd tot een briljant en opzwepend stukje retro-rock. Ook
‘Queens Will Play’ kwam zeer goed voor de dag, mede dankzij Amber
Webber die wel in erg goede doen was deze avond. en begrijpt u ons
vooral niet verkeerd: slecht was het allemaal niet, maar na de
euforie van Archie Bronson Outfit was het aantreden van Black
Mountain een ietwat moeilijke detox-behandeling.
‘Women As Lovers‘ van Xiu Xiu is uit bij
Konkurrent.
‘Alopecia‘ van Why? is uit bij Konkurrent.
‘In The Future‘ van Black Mountain is uit bij Sonic
Rendez Vous.
