Het wordt een druk najaar voor 65DaysOfStatic. Niet alleen heeft de groep besloten om de soundtrack die ze schreven bij de film Silent Running op plaat te zetten, gitarist/pianist/beatman Paul Wolinski pakt eind oktober ook uit met een soloplaat.
“En zeggen dat dit het jaar zou zijn dat we even van de radar gingen verdwijnen”, besluit de laatste nieuwsbrief van 65DaysOfStatic. Dat was immers het plan, na een jaar stevig touren met de uitstekende laatste plaat We Were Exploding Anyway. Het draaide anders uit. De groep schreef op vraag van het Glasgow Film Festival een nieuwe soundtrack bij de oude science fictionfilm Silent Running, en ging daarmee de hort op in Engeland. Op 11 september doet de groep één performance in Nederland, in het Patronaat in Haarlem.
Omdat er heel veel 65-fans buiten het VK wonen, heeft de groep besloten de soundtrack ook op cd uit te brengen. Daarvoor ging ze niet over één nacht ijs, maar ging ze in zee met Indiegogo, waarop gepeild werd naar de interesse van potentiële kopers om het budget bij elkaar te krijgen. Kort samengevat door de band: “If you want this record to exist, it will. If you don’t, it won’t.”
U wilde dat het bestond, klaarblijkelijk: nauwelijks een paar uur na de lancering van het plan, werd het vooropgestelde bedrag gehaald. Wie vooraf intekende en betaalde zal de plaat op vinyl krijgen (met eventueel bonussen als t-shirts of zelfs noiseboxes, naarmate men meer neertelde). Maar niet getreurd: wie de inschrijfperiode heeft gemist, zal de plaat ook nog te pakken kunnen krijgen. “Op zijn minst als high quality digital download”, belooft de groep.
En dan is er nog die soloplaat. Niet gewend om stil te zitten (u kent zijn dansje op de vierkante centimeter van elk 65Daysoptreden), hield groepslid Paul Wolinski zich tussen en tijdens tours onledig met een eigen project, gemakshalve Polinski genaamd. Dat resulteerde nu in een eerste soloplaat, die op 31 oktober op Monotreme Records — het label waarop 65DaysOfStatic zijn eerste drie platen uitbracht — wordt uitgebracht.
Hoe dat klinkt, moet u vooral zelf beluisteren in de teaser hieronder, maar “als een kwart van 65DaysOfStatic” is een vrij accurate omschrijving. Neem de spastische drums weg, de daverende bas en de melancholische gitaarlijnen van Joe Shrewsbury en je houdt dit over: glitchy noise, euforische ravesynths, vage stemsamples. Het is niet genoeg om een echt idee te vormen, maar het is al iets.
De teaser:
