De ‘prequel’ op de reeks The Sopranos, kreeg vorig jaar een beperkte bioscooprelease in de Verenigde Staten. In Europa haalde de film de zalen niet, maar The Many Saints of Newark is in België nu wel via streaming te bekijken.
Meer dan twintig jaar geleden is het ondertussen, dat de door David Chase bedachte televisiereeks The Sopranos een van de kantelmomenten werd in de ontwikkeling van de nu zo bejubelde moderne series. Veertien jaar verliepen er sinds het iconische – en controversiële – slot van de reeks. Ondertussen overleed hoofdrolspeler James Gandolfini en dus was er geen andere optie dan een lang besproken filmversie van The Sopranos om te smeden tot een ‘prequel’. Regisseur Alan Taylor die achter de camera stond voor een tiental afleveringen van de serie, mag nu terugkeren naar de origine van maffiabaas Tony Soprano, met Michael Gandolfini die gestalte geeft aan de jonge incarnatie van de rol die zijn vader wereldberoemd maakte.
The Many Saints of Newark volgt dan ook logischerwijs de jonge Tony (eerst als kind, dan als tiener) en zijn eerste confrontaties met de gewelddadige misdaadwereld van New Jersey, evenals zijn ontluikende relatie met een aantal personages die een belangrijke rol spelen in zijn latere leven (en dus de serie). Het grote probleem van de plot is vooral dat al die verhalen maar enige betekenis hebben wanneer ze bekeken worden in het licht van wat nadien zal volgen. Dat geldt zelfs voor de omkaderende structuur, die alles laat verteld worden door de overleden Christopher Moltisanti die we uiteraard in de reeks al zagen sterven. Het feit dat alles en iedereen in The Many Saints of Newark een zekere voorkennis vereist hoefde niet noodzakelijk een struikelblok te zijn – genoeg mensen hebben indertijd The Sopranos gezien om er een wel heel breed ‘niche’ publiek van te maken – maar dit hele achtergrondverhaal lijkt enkel opgezet om te fungeren als een goedkope nostalgische trip. Dat is niet alleen zo voor elementen uit de serie, maar ook voor het schetsen van het tijdsbeeld van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Er is de obligate visuele invulling die weinig creatief is, maar ook allerlei historische achtergronden (rassenrellen, Vietnam, Watergate …) dragen absoluut niks bij aan wat een uitbreiding op de reeks zou moeten zijn. We hebben het allemaal immers al gezien: de echtelijke ruzies, de affaires, de afrekeningen, de familievetes, het geweld … niks in deze zwakke gangsterprent rechtvaardigt zichzelf als een goede reden om meer dan tien jaar later de wereld van The Sopranos opnieuw te bezoeken. Zelfs het personage van Tony is een volkomen gemiste kans: er zijn vage toespelingen op zijn latere demonen, maar echt veel komen we niet over hem te weten en verrassend genoeg is het enkel ‘Uncle Junior’ die een meer intrigerende achtergrond krijgt wanneer de film ten einde loopt.
Er zit welgeteld één enkel geslaagd moment in The Many Saints of Newark, maar we moeten er wel op wachten tot bij de aftiteling. Op dat moment weerklinkt ‘Alabama 3’s openingssong Woke up this Morning (u weet wel ‘got yourself a gun’). Ook dat is in wezen enkel een goedkope nostalgische noot, maar dat is er tenminste een die werkt.
