De Vlaming Steven Dhondt publiceert de laatste jaren steeds vaker in het Frans. Gelukkig worden nu en dan ook nog albums vertaald. Oceaankind is een one-shot voor de jeugd in samenwerking met scenarist Maxe L’Hermenier.
Van Maxe L’Hermeniers vorige jeugdstrip Reinaert van Morlange waren wij niet erg onder indruk. Met een flets standaardverhaal over boze tirannen die tot inzichten komen door te voelen hoe het is een dier te zijn, wist L’Hermenier ons niet te overtuigen. Tegelijk wilden we de man een tweede kans geven. Toen hij ook een project met de Vlaamse Stedho bleek te hebben gemaakt, en dat album ook in de collectie Diedeldus van uitgeverij Daedalus zou worden opgenomen, kruisten we de verschijning van Oceaankind aan in de agenda. L’Hermenier kiest opnieuw voor een bewerking van een roman in één los album. De nuance en diepgang waar het Reinaert van Morlange aan ontbrak, vinden we wel in Oceaankind.
Yann en zijn zes oudere broers wonen bij hun ouders, die de kinderen echter maar weinig aandacht geven. Op een nacht maakt Yann zijn broers wakker en zegt dat hun ouders hen allemaal willen vermoorden. Ze vluchten meteen het huis uit en trekken in de richting van de oceaan. Een enorm avontuur begint voor de broers. En Yann, die wil vooral graag de oceaan zien… Met een fijnzinnige bewerking van het klassieke sprookje van Klein Duimpje was Oceaankind een succesroman van Jean-Claude Mourlevat in 1999.
De ster van deze strip is zonder twijfel Stedho, in het echte leven Steven Dhondt. Al vele jaren is hij de onbedwingbare raket van de Vlaamse stripscene. Hij slaagt er voor elk project in om een enorme dynamiek in zijn werk te steken en dat te combineren met een heel uitgebreid bereik aan karakternuances en lichaamstaal. In Oceaankind vult hij zijn prachtige tekeningen met opvallend en sfeervol kleurwerk aan. Veel van zijn werk verschijnt op de Franse markt en wordt niet altijd vertaald, waardoor hij soms wat wegdeemstert uit de aandacht van de Vlaamse lezers. Daan Quichot was een pure kinderstrip die geen duidelijk promotieplan toebedeeld kreeg van de uitgeverij en de trilogie Obscurcia werd zelfs helemaal niet vertaald. Zijn kinderstrips zijn steevast charmant en we zijn dan ook blij dat deze nu opgepikt worden door Daedalus in hun heel diverse kindercollectie Diedeldus.
Als volwassen lezer bracht het einde van het album me wel wat uit mijn evenwicht door het toevoegen van een onverwachte sectie met puzzels en weetjes. Gelukkig lopen er ten huize Bastijns stilaan wat exemplaren rond uit het doelpubliek en die waren laaiend enthousiast over die weetjes en ook de puzzels werden meteen opgelost. Hierbij werd een gil onderdrukt (aah, schrijven in een strip, help!) en besefte ik dat Daedalus met hun nieuwe collectie echt wel een voltreffer gescoord heeft, waarbij verschillende albums keer op keer herlezen worden. Strips zijn vaak heer en meester over de verslavende filmpjes, en dat doet ons nostalgische striphart dan toch weer deugd. Met dank aan Stedho, Maxe L’Hermenier en Daedalus.
