Victor Meijer laat in zijn tweede strip een heel verschillend facet van zijn talent zien. De mensheid volgens Crocodile Charley is een meeslepende dierenfabel anno nu.
In 2019 maakten we kennis met een opvallende Nederlandse debutant. Tegelijk was Victor Meijer allesbehalve een debutant. Zo schreef hij eerder al twee romans en verzorgde hij als illustrator o.a. opvallende schrijversportretten op boekomslagen. En toen was er zijn graphic novel Hondsdol, en de reacties waren eenduidig lovend. Met zijn tweede boek De mensheid volgens Crocodile Charley maakt Meijer meteen duidelijk dat hij niet voor één gat te vangen is. In deze gesjeesde dierenfabel perfectioneert hij zijn gearceerde, door Moebius beïnvloede stijl nog veel verder en maakt hij die zich nog meer eigen. Het verhaal van de menslievende krokodil Charley heeft een onweerstaanbare flow en Meijer bouwt de fabel energiek op met een mooi einde. Charley houdt van mensen en hun gewoontes, maar wordt daarvoor aangekeken door zijn mede-krokodillen die vinden dat hij zijn eigenheid verloochent. Een ontmoeting met een mensenkind zet Charleys verwachtingen op de hellingen en stelt boeiende vragen over hoe gedrag bepaald wordt door je aard en niet door je opvoeding en omgeving.
De zelfzekere tekenstijl van Victor Meijer oogt op het eerste zicht klassiek. Zijn beheersing is indrukwekkend, maar met een referentie als Moebius zit je natuurlijk meteen in het straatje van vakkennis en een wat klassieke benadering van het stripvak. Wat Meijer met zijn pagina’s doet is echter verre van klassiek, wat ons vreemd genoeg ook aan Moebius doet denken. Hoe die de geijkte patronen van wat een strip moet zijn op zijn kop zette, doet Victor Meijer ook in zijn nieuwe strip. Leesbaarheid blijft belangrijk, wat deze De mensheid volgens Crocodile Charley dan ook een toegankelijkheid geeft voor een breder publiek. Victor Meijer verzoent een buitenissig en vreemd gegeven met een menselijkheid en doorleefdheid die je in de meeste stripverhalen dan weer moet missen.
Op zijn instagram toont Victor Meijer stukjes uit zijn diverse projecten. Hij blijft naast strips ook actief op andere creatieve terreinen, waarvan hij geregeld stukjes deelt. Hij blijft dan ook een kunstenaar die het volgen waard is. Jammer genoeg verscheen De mensheid volgens Crocodile Charley zodanig geruisloos dat de publicatie voor vele stripliefhebbers ongemerkt voorbijgegaan is. Dat doet de kwaliteiten van dit album zeker geen recht aan. Na het trompetgeschal voor Hondsdol en de aanprijzingen als in ‘grootste nieuwe Nederlandse talent’ kon de stilte rond de opvolger moeilijk groter zijn. Toch is deze uitgave van Concerto Books de moeite van het ontdekken meer dan waard. Tegelijk bevestigt het Meijers statuut als één van de grote nieuwe Nederlandse striptalenten.
Na de opkomst van een hele generatie Vlaamse makers van graphic novels en andere kwaliteitsstrips, bleef het in Nederland lange tijd stil rond opvallende (jonge) talenten. De laatste jaren zijn ze daar echter aan een indrukwekkende opmars bezig. De internationale doorbraak van Aimée De Jongh is daarvan het meest opvallende recente voorbeeld, maar ook de entree van Victor Meijer mag wat ons betreft niet onvermeld blijven. Waarvan akte.
