Met een gekend middeleeuws sprookjesconcept weten Mathieu Moreau en Maxe L’Hermenier helaas te weinig te verrassen in Reinaert van Morlange. Hun one-shot voor de jeugd verdwijnt te zeer in de middelmaat.
In sprookjes komen wel vaker gedaantewissels tussen mens en dier voor. Vaak durft die wissel gebonden te zijn aan een vloek die over een personage uitgesproken wordt. Ook in Reinaert van Morlange is dit het geval. Scenarist Maxe L’Hermenier baseerde zich voor deze strip op de roman van Alain Surget. Deze Franse romancier is in eigen land behoorlijk succesvol, maar wist tot nu toe niet echt de landsgrenzen over te stekken met een even groot succes. De roman Le Renard de Morlange is dan ook niet bekend in onze contreien, waardoor wij ons louter op het stripverhaal kunnen baseren om een oordeel te vormen. Echt origineel kan je het uitgangspunt trouwens niet noemen, want hoe vaak hebben we al geen verhalen in een gefantaseerde middeleeuwse setting gelezen, waarbij de heerser een rotslecht karakter heeft maar door de ervaring van een vloek tot inzichten komt.
In dit album is het rotkarakter van dienst de graaf van Morlange, die door een vloek in een vos verandert. Wat wel opvalt in dit verhaal is de aandacht die in het verhaal geschonken wordt aan de periode waarin de graaf een vos is. Heel wat bladzijden volgen we de Reinaert en ervaren mee hoe het is om plots als mens een dier geworden te zijn. Net die passages behoren tot het meest verfrissende deel van de strip. De stukken over de menselijke graaf en zijn verschrikkelijke gedrag tegenover zijn vrouw en onderdanen, zijn daarentegen wel erg middelmatig uitgewerkt.
Tekenaar Mathieu Moreau lijkt ook meer in zijn sas met het tekenen van dieren dan mensen. Zijn menselijke figuren blijven vlak en komen nergens echt tot leven. Eén keer de vos om de hoe komt kijken, komt er als het ware een stroomstoot aan leven in het tekenwerk, en kan Moreau zich echt uitleven. Deze strip is nog maar één van zijn eerste strips, nadat hij in 2015 debuteerde met het tweeluik Le Cycle de Nibiru (die onvertaald bleef).
Uitgeverij Daedalus koos ervoor om Reinaert van Morlange in hun kindercollectie Diedeldus onder te brengen. Dit is zeker een te verantwoorden keuze, maar het viel wel op dat deze strip een beduidend ouder publiek aanspreekt dan het gros van de andere reeksen die al in Diedeldus opgestart werden. Zo is de grens met middeleeuwse fantasy-verhalen voor volwassenen soms erg dun. Tussen alle langer lopende reeksen en talloze spin-offs is het ook wel een verademing om nog eens een one-shot te lezen, met een afgerond verhaal in één album.
