Bijna een kwarteeuw geleden, in de krochten van een duf en deprimerend college in een Vlaams-Brabants stadje, trachtte een enthousiaste, maar weinig efficiënte muziekleerkracht een stel pubers de pracht van klassieke composities bij te brengen. Waar de brave man tijdens een gans schooljaar niet in slaagde, lukt Mikaël Ross in een enkel stripalbum.
De Duitse tekenaar buigt zich in zijn nieuwste, zopas naar het Nederlands vertaalde werk over de jonge Ludwig van Beethoven. Ross haalt Beethoven, toen vooral bekend als de kleine Luddi, van zijn voetstuk om hem vervolgens op menselijke wijze te portretteren.
1778. In Bonn groeit een jongetje van 7 op in omstandigheden die vandaag, en mogelijk toen net zo goed, als traumatisch omschreven kunnen worden. De knaap terroriseert zijn broertjes en wordt zelf het bloed onder de nagels vandaan gepest door ander klein tuig. Tel daar een weinig liefdevolle vader bij, die in Luddi vooral een goudhaantje ziet en die het niet kan laten in diens muzikale opleiding de nadruk te leggen op het naspelen van bestaande muziek, ondanks het talent dat de kleine Luddi aan de dag legt voor het ontwikkelen van eigen composities. Gesteund door muziekleerkracht Pfeiffer en, later, Haydn, lukt het de jongen gelukkig zijn eigen weg te vinden.
De ellende is echter overal. Een pokkenepidemie doet de ronde en wanneer de kleine Luddi voor het eerst voor de vorst aantreedt, bestaat zijn voornaamste wapenfeit er in dat hij de paleistrappen onderkotst. Ja, die 18e eeuw, dat was nog eens een inspirerende tijd voor wie graag over lichaamssappen leest. Ross is niet beschroomd om de maagklachten waar Beethoven mee te kampen had tot in detail aan bod te laten komen en geeft de lezer een interessante inkijk in de openbare toiletten die in dat tijdsbestek in zwang waren.
Zowel die inhoudelijke aanpak als de ruwe tekenstijl die Ross hier hanteert, zijn meer punk dan klassiek. Dat past ook beter bij het leven van de jonge Beethoven dan de verfijndheid die van oudsher bij klassieke muziek gehanteerd wordt. Nochtans heeft niet alleen het leven, maar ook de muziek van Beethoven een absoluut wild kantje.
Een deel van dat leven mag hier weliswaar in gefictionaliseerde vorm gepresenteerd worden, de essentie van Beethovens jonge jaren zit in het boek en, belangrijker nog, Ross geeft zin in Beethoven, een wapenfeit waar menig leerkracht enkel maar van kan dromen. Het recept is nochtans simpel: verveel leerlingen, en bij uitbreiding oudere nieuwsgierigen, niet dood binnen vier muren of via een zoomverbinding. Drop dit boek in hun schoot, zorg dat ze toegang hebben tot de muziek en op een uurtje tijd heb je iemand voor het leven liefhebber van de componist gemaakt.
