Nieuw bloed in de stripwereld! In korte tijd plofte hier een stapeltje eerste delen van nieuwe reeksen op de mat. Of we ook met de volgende delen blij zullen zijn, valt nog af te wachten.
Jenny Pine 1: Gelijke munt (Fred De Heij & Willem Ritstier)
Willem Ritstier, de Nederlandse scenarist die drie jaar geleden een Stripschapprijs op zijn schap mocht zetten, slaat opnieuw de handen in elkaar met tekenaar Fred de Heij. Samen maakten ze eerder Claire DeWitt, een strip die omschreven werd als horrorwestern en vermoedelijk daardoor hier onder de radar bleef.
Het eerste deel van Jenny Pine neemt ons mee naar het Idaho van 1876, waar de bende van de Culvert Brothers op zoek is naar een zekere Jenny Pine. Wie Jenny juist is, komen we slechts mondjesmaat te weten. Ze kent haar belagers in elk geval én kan aardig met een vuurwapen overweg. Bovendien kennen sommigen haar onder een andere naam: Martha Starling. Jenny heeft daarenboven de gewoonte de mannen die ze overmeestert zonder broek achter te laten.
Klinkt intrigerend?
Ondanks de grote portie actie -er zijn meer pagina’s waarop mensen omver geknald worden dan pagina’s waarop niemand het leven laat – komt het verhaal behoorlijk traag op gang. Langzaam ontdekken we wie juist wat op zijn kerfstok heeft en wie daarbij als handlangers fungeerden. Tegen dat er een dozijn outlaws vol lood gepompt zijn (ja, dat taaltje pik je snel op) boeit het allemaal niet zozeer meer hoe het uiteindelijk zal aflopen. Met de hakken over de sloot, luidt de conclusie, maar dat hoeft geen drama te zijn. Er is potentieel aanwezig en als dat benut wordt, komen er mogelijk mooie delen aan.
(Blloan)
USS Constitution 1: Aan land gelden vaak strenge wetten (Franck Bonnet)
USS Constitution duikt nog verder terug in de geschiedenis. Het verhaal neemt de lezer mee naar 1803, al geeft auteur Franck Bonnet je eerst een flink lap context mee. Nuttig, zoveel is zeker. Maar, daar moeten we eerlijk in zijn: het werkt als een drempel. Misschien hebben we een foute vriendenkring, maar persoonlijk kennen we niemand die zo’n introductie ooit helemaal leest.
Laten we er maar gewoon in duiken. De USS Constitution verlaat de haven van Boston en zet koers naar de Middellandse Zee, om er piraten te bestrijden. Wat volgt, is een tamelijk uitgesponnen verhaal dat helaas niet meer snelheid maakt dan de schepen die op zeilkracht de oceaan oversteken. Fraai tekenwerk, dat wel, maar alleen daarmee red je het helaas niet.
(Glénat)
De drager 1: Nimf (Tristan Roulot & Dimitri Armand)
Moet er nog een dystopie zijn? Nimf, het eerste deel van De drager, speelt zich af in een wereld waarin op een kwaaie dag “de roest” toesloeg. Jep, de beschaving viel ten prooi aan hardnekkige corrosie en toen was het gedaan met de pret. Bovendien werd de roestvorming veroorzaakt door een bacterie, die niet alleen het ijzer in, welja, alles aantast, maar ook het menselijk lichaam onderuithaalt. De gevolgen kunnen als fascinerend omschreven worden: personages zijn mismaakt tot en met en zoals het hoort in dergelijke verhalen, worden vreemde maskers en weirde brillen gedragen. Waar mogelijk gebeuren verplaatsingen per paard. Of die arme dieren dan geen helse pijnen doorstaan zonder hoefijzers, wordt in het midden gelaten.
Rond die beginselen ontspint zich een verhaal dat, zacht gezegd, behoorlijk grotesk is, maar vermoedelijk is dat net de bedoeling. Wie als leek enige nieuwsgierigheid voor dit soort verhalen koestert, krijgt meteen de hele zwik op zijn bord en dan komt het er enkel op aan of je ervan houdt of niet. (Le Lombard)
Black Squaw 1 (Henriet / Yann)
Nighthawk heet het eerste deel van Black Squaw, de nieuwe samenwerking tussen Yann en Henriet. We belanden midden in de smokkelactiviteiten die welig tierden ten tijde van de grote drooglegging van de VS. Het land heeft niet alleen een stevig probleem met alcohol, ook vrouwen en gekleurde medemensen hebben het niet onder de markt. Wie dan nog eens beide is, zoals Bessie Coleman Black Squaw, oftewel Koppige Kraai, moet over een stevig karakter beschikken om niet te buigen voor de in het systeem ingebakken onderdrukking.
Black Squaw stijgt erbovenuit, letterlijk zelfs, als smokkelaar voor Al Capone. Met haar vliegtuig voorziet de ze gangster, en dorstige Amerikanen, van lekkers. Dat gaat goed, tot ze een ‘conflictje’ met de KKK krijgt. Hoe het met Coleman en die engerds afloopt, komen we voorlopig niet te weten en dat is reden te meer om uit te kijken naar het tweede deel. Als start van een nieuwe reeks, zit Black Squaw tjokvol elementen die naar meer doen verlangen.
