Eindelijk steekt er nog eens een nieuwe humorstrip ver boven het maaiveld uit. In het absurde Onklopbaar combineert Pascal Jousselin dwaze humor met doorgedreven vormexperimenten binnen het medium strip. Dit eerste deel is van een erg hoog niveau.
Met het lanceren van nog maar eens een nieuwe humoristische reeks uit de Spirou-stal, en gags van een pagina tot kortverhalen van enkele pagina’s, kunnen uitgeverijen ons doorgaans niet tot veel enthousiasme bewegen. Na de hoogdagen van Raoul Cauvin in de jaren tachtig en negentig werd het bovendien almaar moeilijker om gagreeksen in albumvorm echt succesvol te laten zijn, enkele uitzonderingen even buiten beschouwing gelaten. Onklopbaar is echter om verschillende redenen niet zo maar een nieuwe gagreeks die mag plaatsnemen in de rij. Neen, de creatie van Pascal Jousselin doet iets wat eigenlijk nog maar nauwelijks voorkomt in de stripwereld: spelen met het medium.
Het hoofdpersonage uit deze strip is de gelijknamige superheld Onklopbaar, die telkens opnieuw een situatie moet rechtzetten. Hij gebruikt daarvoor echter de structuur van de strip en valt, springt en tuimelt doorheen de vakjes, om zo aan het einde de situatie recht te zetten. Jousselin slaagt er in om deze meta-benadering toch fris en grappig te houden. Het is gewoon een plezier om aan het einde van elke gag te gaan kijken of de auteur toch niet ergens een foutje maakte tegen zijn eigen verhaal. Bovendien blijft Jousselin binnen dit album steeds maar nieuwe vormspelletjes bedenken, gaande tot een tegenstander die door het papier plots opduikt in de gag van de volgende bladzijde.
De bekendste auteurs die op een gelijkaardige manier spelen met het medium zijn natuurlijk Fred (met zijn klassieke Philémon) en Marc-Antoine Mathieu (waarvan eind deze maand dan toch een eerste album in vertaling verschijnt). Waar Fred en Mathieu toch wel een zeker sérieux in hun werk hebben, blijft dat in Onklopbaar compleet achterwege. Ondanks de vele spelletjes met het medium blijft Onklopbaar vooral heel licht verteerbaar en bijzonder toegankelijk. Eerder verschenen de losse afleveringen al in het tijdschrift Eppo, waar de strip het tot een van de populairste in het blad schopte.
Pascal Jousselin debuteerde al begin jaren 2000 met strips die nooit een ruime bekendheid kregen. Steevast verscheen zijn werk bij kleinere uitgeverijen, tot hij rond 2015 de overstap maakte naar Dupuis. Wanneer het eerste deel van Onklopbaar in 2017 in het Frans verschijnt, groeit zijn populariteit. De reeks maakt snel een internationale carrière, met tal van vertalingen. Vorig jaar verscheen het tweede deel van Onklopbaar al in het Frans, ook met lovende reacties van pers en publiek tot gevolg.
Met Onklopbaar heeft Dupuis nog eens frisse, vernieuwende gagstrip gelanceerd. Enkele jaren geleden was het Mooie Navels dat het pad effende voor andere strips die ook specifiek op meisjes gericht waren. Mogelijk zal Onklopbaar eenzelfde betekenis hebben voor andere strips die absurditeiten en vormexperimenten in zich hebben. Onklopbaar is de perfecte strip om het vakantiegevoel ook na de start van de school verder te ervaren. Dwaze kolder die jong en oud kan aanspreken.
