Een paar maanden geleden kwam het nieuws dat Magasin 4, een van de boeiendste concertzalen in Brussel voor minder evidente muziek, tegen het einde van dit jaar hun lokaal aan de Havenlaan moet verlaten. Een zoveelste slachtoffer van de gentrificatie van de Brusselse kanaalzone. Wie was er beter geschikt om, in afwachting van witte rook bij de zoektocht naar een nieuwe zaal, de laatste sacramenten te komen toedienen dan de predikers van Slim Cessna’s Auto Club, en dat op het einde van het laatste volledige concertseizoen?
Eerst was het echter de beurt aan Gipsy Rufina, het alter ego van de Italiaan Emiliano Liberali, die na oorspronkelijk actief te zijn geweest in de hardcore scene van Roma in de jaren ’90, ondertussen al vele jaren de wereld rondtrekt als one man band met een mix van folk, blues en country. Klonk zijn muziek de ene keer als die van de jonge Dylan, dan was hij wat later plots een oude bluesman (“E45”). Maar ook talking blues of old time Appalachenfolk (“The Shack”) wist hij naar zijn hand te zetten. Met ook nog een lang uitgesponnen “The Lizard Stands By The Lovers” of een stevig “Wild Boar” slaagde Gipsy Rufina er in om een relatief korte — 40 minuten — maar prima set neer te zetten.
Wie het uit Denver, Colorado, afkomstige Slim Cessna’s Auto Club al eens eerder aan het werk zag, weet wat voor een overdonderende, door passie gedreven performance dit zestal kan geven. Op dat vlak was er in Magasin 4 niets nieuws onder de zon. Maar het blijft straf om te zien hoe beide frontmannen, Slim Cessna en Munly, zich steeds weer volledig smijten. Op automatische piloot gaan staat niet in hun woordenboek. Met teksten vol religieuze verwijzingen gedragen beide heren zich als gesjeesde predikers. Ze dansen als bezeten rond, gaan op de knieën, houden de armen alsof ze aan het kruis genageld zijn of gaan het publiek in voor een handoplegging. Tel daarbij nog de afbeelding van Jezus op de gitaar van Lord Dwight Pentacost en het resultaat is het soort eucharistieviering dat zelfs ongelovigen weet te bekeren.
Er werd meteen met de deur in huis gevallen met een sterk en stevig “Commandment 7” uit hun meest recente album The Commandments According to SCAC (2016). Toch lag de nadruk bijna uitsluitend op ouder werk waarbij er vooral rijkelijk geplukt werd uit de machtige bandklassieker Cipher. “Cranston” zorgde voor een eerste hoogtepunt, maar een furieus “Americado” en een bezeten “Boom Magalina Hagalina Boom” zorgden voor een ervaring waarbij je je eerder waande in een bouwvallig kerkje in het Amerikaanse Zuiden voor een opzwepende gospelmis. “Jesus Is In My Body: My Body Left Me Down” gaf Munly de mogelijkheid om zijn vocale kunnen te tonen, van parlando tot een bijna creepy keelgezang waarna het nummer in een mysterieuze sfeer overging.
Zo was het eigenlijk het hele concert lang schipperen tussen uitbundige geloofsbelijdenis (“Commandment 7”), southern gothic (“Everyone Is Guilty”) en uitbundige americana (“This Is How We Do Things In The Country”, “Port Authority Band”) terwijl Slim Cessna en Munly het publiek continue opzweepten en bezweerden. De temperatuur ging letterlijk en figuurlijk naar een kookpunt met “That Fierce Cow Is Common Sense In A Country Dress”. Alhoewel de band vlot over de avondklok ging, kwam er met oudje “Jesus Christ” toch nog een ingetogen bisnummer, waarna het publiek heen kon gaan in vrede.
Slim Cessna’s Auto Club is een band met een in ons land misschien niet echt grote aanhang, maar wel een trouwe. Met dit concert kregen die een band voorgeschoteld die er zin in had en die toonde dat ze binnen het hele alt.country/countrypunk-wereldje een unieke plaats innemen. Tot het einde van het jaar organiseert Magasin 4 nog een reeks optredens op de huidige locatie, maar dit concert voelde al aan als een gepast afscheid aan de Havenlaan.
Op 23 juni treedt Slim Cessna’s Auto Club ook nog op tijdens het Muddy Roots Festival in Waardamme.
