De nieuwe strip van Christian Lax is zowel qua omvang als scope een stevige brok. Hij verwerkt leven en werk van Miguel de Cervantes in een actueel verhaal over de waanzin van de oorlog en bij uitbreiding de wereld.
Wanneer Christian Lax aankondigt dat zijn volgende strip als inspiratie de klassieke roman Don Quichote van La Mancha van Miguel de Cervantes zal hebben, zitten grote groepen stripliefhebbers meteen op het puntje van hun stoel. Lax heeft immers een bijzonder divers parcours weten te koppelen aan een grote populariteit. In het Nederlands kreeg hij voor het eerst bekendheid via enkele albums voor de collectie Vrije Vlucht, begin jaren ’90. Samen met scenarist Frank Giroud maakte hij van deze verhalen (zoals ‘Vergeten’ in Annam en Azrayen’) diepgravende politieke verhalen die toch breed toegankelijk bleven en meteen tot de klassiekers van Vrije Vlucht uitgroeiden. Aansluitend volgde Lax verder het geëngageerde spoor, maar zocht hij zijn onderwerpen dichter bij huis. Zijn eerste meer klassieke politiereeks De Kraai sloeg meteen aan en bleef tot aan het zesde en laatste deel populair. Nadien bleef Lax de one-shots aan elkaar rijgen en vond hij nog extra populairiteit via enkele albums die hun verhaalstof zochten in de geschiedenis van de wielersport (bv. De Teenloze Adelaar). De laatste jaren worden Lax’ albums vertaald via Daedalus. Zij hebben nu ook Een Zekere Cervantes uitgegeven, een album dat al van 2015 dateert maar nu toch ook in het Nederlands verkrijgbaar is.
Voor het eerst neemt Lax zo letterlijk een literair werk als basis voor een verhaal. Tegelijk is deze strip zo veel meer dan een ‘verstripping’ van de roman van Cervantes. Mike Cervantes komt in het Amerikaanse leger terecht en vertrekt met de troepen naar Afghanistan. De verschrikkingen die hij daar mee maakt en de effecten die dat heeft op zijn geest, verbindt Lax met de levensloop van Miguel de Cervantes en de aanloop die dat was naar het schrijven van zijn klassieke werk. Lax trekt de toenemende waanzin van Mike door naar Miguel die ook oorlogen meemaakte, die hem de inspiratie gaf voor het tijdloze thema van zijn roman, over de ridder die strijdt tegen de windmolens, tegen de absurde beelden van zijn tijd. Ook Mike Cervantes verzandt na de oorlog in een soort roes van eenzaamheid en waanbeelden. Hij belandt in de gevangenis waar hij bovendien Don Quichote leert kennen en de parallellen begint te zien met zijn eigen leven. Lax werkt op een subtiele manier toe naar een climax waarin de verschillende verhaallijnen zich meer en meer verstrengelen en vermengen.
Het maakte op ons alleszins veel indruk hoe Christian Lax erin geslaagd is een in se onaangenaam hoofdpersonage toch een heel album lang boeiend en intrigerend te houden. Wij bleven alleszins geboeid door zijn levensloop. Wat dan weer minder overtuigde, was de lengte van het album. Ruim 200 pagina’s lang volgen de groeiende waanbeelden en acties van Mike elkaar op. Met een korter album had Lax volgens ons zeker hetzelfde verhaal kunnen brengen. Bovendien was de boodschap met een gebalder verhaal gebaat geweest. Hoewel het verhaal van Mike Cervantes blijft boeien, konden we toch af en toe de neiging niet onderdrukken om te verderop te kijken hoe lang deze waandroom nu weer zou duren.
Grafisch blijft Christian Lax trouw aan zijn stijl. Hij kiest in dit album voor een beperkt kleurenpalet, wat op den duur ook wel wat eentonig werd, zeker met een album van 200 pagina’s. Gezien de kleurenpracht die hij in vorige albums vaak toonde, zijn de kleuren in Een Zekere Cervantes toch wel wat ontgoochelend.
Alleszins is Een Zekere Cervantes opnieuw een stevige strip van een echter grootmeester en geboren verteller. Het spreekt voor Lax dat hij zich niet laat vastpinnen op één gekende stijl die hij tot het einde der tijden perfectioneert en reproduceert. Ook een sterke strip kan al eens wat mindere kantjes hebben, en Een Zekere Cervantes is daar volgens ons een goed voorbeeld van.
