Terug naar Belzagor is de nieuwe reeks van Laura Zuccheri, die eerder een groot publiek bereikte met De glazen degens. Haar recentste creatie is een sf-tweeluik op scenario van Philippe Thirault, naar een roman van Robert Silverberg.
Met de vierdelige reeks De glazen degens maakte Laura Zuccheri de overstap van anonieme tekenaar uit Italië naar internationale populariteit. Daedalus vertaalde deze reeks, die Zuccheri tussen 2009 en 2014 tekende op scenario van Sylviane Corgiat. Nu vertaalt diezelfde uitgeverij ook het eerste deel van Zuccheri’s nieuwe tweeluik Terug naar Belzagor. Voor het eerst werd de aankondiging expliciet opgesmukt met een verwijzing naar de tekenaar. Zuccheri blinkt uit in elegante, realistische personages die ontdaan zijn van elke theatraliteit. Geen grafische poespas, maar volop focus op de vertelling en de emoties van de personages.
Voor Terug naar Belzagor werkt Laura Zuccheri samen met de ervaren Franse scenarist Philippe Thirault. De bron van dit verhaal is de roman Downward To The Earth van Robert Silverberg uit 1971. Silverberg is een van de grootmeesters van de Amerikaanse sf- en fantasy-literatuur van de twintigste eeuw. Terug naar Belzagor zal uit twee delen bestaan, die aansluiten bij de humane sf zoals Leo die al jaren maakt in zijn Aldebaran-cycli.
Belzagor is een planeet die al tien jaar lang vrij is van de koloniale invloed van de aarde. Edmund Gunderson keert als begeleider van een groep wetenschappers terug naar de planeet waar hij mee instond voor het winnen van gif. Nu begeleidt hij wetenschappers die getuige willen zijn van het legendarische ritueel van de wedergeboorte. Hij sleurt een aantal spoken uit het verleden met zich mee en blijkt al snel toch niet de ideale gids te zijn voor de wetenschappers. In een hoog tempo introduceert Thirault nieuwe verhaalelementen. Hierdoor komt het album nodeloos verwarrend over. Soms zijn bepaalde overgangen erg abrupt en lijken we als lezer elementen te missen om die overgang voldoende te begrijpen. Tegelijk creëert Thirault een effect van vervreemding aangezien de zorgvuldige opbouw van de spanning uit de roman ten dele verloren gaat.
De tekeningen van Zuccheri sluiten goed aan bij de realistische school van Italiaanse tekenaars die allemaal op één of ander moment werkten voor de actieve uitgeverij Bonelli (bij ons vooral bekend van de strips over Tex Willer). De delicate nuances die Zuccheri in haar werk legt, zorgen ervoor dat het de gemiddelde productie vlotjes overstijgt en bij momenten doet denken aan de aanpak van Thé Tjong-Khing in Arman & Ilva. Ondanks het retrokarakter van die reeks uit de jaren 70, blijft het werk overeind net door het sterke figurenspel en die nuances die Khing als een meester op papier kon toveren. Door de afwezigheid van effectenjagerij in het werk van Zuccheri en het bronnenmateriaal uit de jaren 70 lijkt ook Terug naar Belzagor bij momenten wel te stammen uit een ver verleden.
Het afsluitende deel van het tweeluik verscheen eind vorig jaar al in het Frans. Het zal dan ook niet lang duren vooraleer Daedalus de afsluiter kan inplannen in de programmatie. Het zal ons benieuwen of Philippe Thirault zijn tempo kan intomen en de structuur van zijn scenario beter afstelt op de klassieke, rustige stijl van Laura Zuccheri. In elk geval bieden de intriges in Silverbergs werk voldoende kansen op boeiende ontwikkelingen van het conflict. Het blijft bij dit eerste deel alleszins duidelijk dat de grootste aantrekkingskracht van de tekeningen uitgaat. Die maken Terug naar Belzagor alvast de moeite van het ontdekken waard.
