Op 6 december 2017 bracht Sinterklaas ons het slotstuk van Red Rider. De drie albums van de reeks volgden elkaar in sneltempo op, maar met Red Rider: Het Huis Merlijn komt er voorlopig een einde aan die luxe.
Tekenaar Stedho (Steven Dhondt) en scenarist Lectrr (Steven Degryse) ontbinden hun duivels tijdens de ontknoping: de lezer wordt heen en weer geslingerd voor een gevaarlijke rit richting eindmeet. In Het Huis Merlijn gaan directe actie en een filmische kadrering hand in hand, in het eerste deel van de reeks werd deze combinatie al uit de doeken gedaan. In Teufelsberg, het vorige deel, volgde de ene flashback op de andere en die terugblikkende informatie zou essentieel zijn voor de ontknoping. Actie, essentie én zelfs controversie: Het Huis Merlijn heeft het allemaal!
Red en Merlijn verkeren in gevangenschap en zijn op sterven na dood. B’Hal staat op het punt om het bevrijdingsritueel van Golgoroth uit te voeren en Celeste moet actie ondernemen. Het einde lijkt nabij, maar er is nog een laatste offer nodig.
In het laatste deel is er ruimte voor humor en dat maakt het verhaal, zeker naar de ontknoping toe, net dat tikkeltje luchtiger. De meest romantische scène wordt droog onderbroken door een man die fotokopieën van zijn eigen achterwerk aan het maken is. Die absurde tussenkomst lijkt belachelijk, maar is essentieel in het geheel, want de makers steken de draak met alles wat te serieus dreigt geïnterpreteerd te worden. Tevens komt er in dit deel voor het eerst een zwaard aan te pas, gevolgd door een naakt vrouwenlichaam, maar de combinatie is geheel toevallig.
De tekeningen van Stedho zijn doorheen heel de reeks zeer doeltreffend en vlot, en Lectrr wist als verteller te verrassen: het verhaal leest van begin tot einde vlot, de dialogen staan op punt en de beweegredenen van de personages lijken geloofwaardig. Een samenwerking tussen beide heren lijkt nu logisch, een vaste formule voor een goed verhaal eigenlijk, maar die zekerheid was er voor het verschijnen van De Zevende Scherf nog niet. Album na album groeide het vertrouwen, vooral bij de lezer.
Stedho en Lectrr creëerden met Red Rider drie fantastische albums en hebben de hype van Amoras dik en dubbel overstegen. Red Rider is meer geworden dan enkel een ambitieus project en bij de makers moet het ongetwijfeld jeuken om nog meer albums te maken. Of het nu gaat om het universum van Red Rider of een totaal ander project, de samenwerking van het duo moet een vervolg kennen.
