Vlaams vuurwerk in een stripboek. Papa Zoglu is een intrigerend sprookje vol absurde humor, van Simon Spruyt. Hij hijst zich met dit album naar de top van de nieuwe Vlaamse strip.
Nog tot 3 juni loopt in het Belgisch Stripcentrum in Brussel de tentoonstelling De nieuwe Vlaamse strip. Nog maar eens toont de Vlaamse strip zijn rijk geschakeerde gelaat. Verschillende beginnende auteurs beginnen stilaan ook in het buitenland potten te breken en ondertussen blijven ook nieuwe namen aan de deur kloppen. Met het afstuderen van de eerste lichting stripmakers aan de opleiding Beeldverhaal aan de Sint-Lukas Hogeschool (tegenwoordig LUCA), stond een eerste generatie zelfbewuste auteurs op die de Vlaamse strip een stevige dosis extra zuurstof gaven. Sindsdien blijven geregeld debutanten opstaan waardoor de nieuwe Vlaamse strip een permanente evolutie lijkt te zijn.
Simon Spruyt is een van de anciens binnen de nieuwe lichting . Zo publiceerde hij ondertussen al een stevig oeuvre bij elkaar. Wat in zijn werk opvalt, is de diversiteit aan thema’s en stijlen die Spruyt aan bod laat komen. Hij debuteerde met De Bamburgers, een absurde jeugdstrip over een vreemde koninklijke familie op scenario van Fritz Van den Heuvel (pseudoniem van Joris Vermassen). De Furox was een tweeluik met een eigen verhaal. Zijn eerste eigen graphic novel was SGF, waarin hij de strips bundelde die hij voor Focus Knack maakte in het kader van hun Stripstrijd (en waarmee hij bovendien de wedstrijd won). Voor het eerst werd zijn werk dan vertaald. Ook Junker (2014) werd lyrisch onthaald en wist enkele mooie prijzen in de wacht te slepen.
Met Spruyts indrukwekkende parcours werd dan ook uitgekeken naar zijn nieuwste boek Papa Zoglu. Eerder dit jaar verscheen het album al in het Frans, nu biedt Bries de Nederlandse editie aan. De auteur tracht in Papa Zoglu echt de stijl van een middeleeuwse vertelling na te bootsen. Zowel grafisch als wat teksten betreft zet hij de clichés naar zijn hand. Bovendien is Papa Zoglu een stevige pastiche op die clichés. Zo ontaardt dit verhaal in een absurde variant op de klassieke sprookjes. De koeienprins is afkomstig van een koe en een mens. Dit album is een bevreemdende queeste van de koeienprins waarbij hij talloze kleurrijke figuren tegenkomt.
Recent nog werkte ook de Nederlander Marcel Ruyters aan verhalen die geënt waren op de middeleeuwse vertellingen en miniaturen. Bij Simon Spruyt overstijgen de verhalen toch meer de alternatieve scene. Papa Zoglu is bijzonder grappig en is immer leesbaar. Hoewel Spruyt grafisch herkenbaar is, blijft dit album ver weg van de historische vertelling in Junker, waar Spruyt zich ook grafisch beperkte tot enkele sobere kleuren.
We overdrijven niet wanneer we boudweg stellen dat Simon Spruyt de topper onder de nieuwe Vlaamse lichting is. De diversiteit, de zelfverzekerde vertellingen, de leesbaarheid en de humor maken Spruyts oeuvre tot een indrukwekkende mozaïek die met elke nieuwe strip nog sterker wordt. Bovendien biedt zijn blog ook al een blik op nieuw werk. Opnieuw slaat Simon Spruyt een nieuwe weg in en toont hij een onbekend facet van zijn talent. Papa Zoglu is zonder twijfel één van de sterkste albums die dit jaar al verschenen (het buitenland inbegrepen). Uitgeverij Bries heeft van deze prachtstrip bovendien een prachtboek gemaakt, dat recht doet aan Simon Spruyts indrukwekkende werkstuk.
