Toen James Jones kort na de Tweede Wereldoorlog zijn ervaringen neerpende in de roman They Shall Inherit the Laughter en geen enkele uitgever geïnteresseerd vond, besloot hij het over een andere boog te gooien met de lijvige (een slordige negenhonderd pagina`s) soldatenroman From Here To Eternity tot gevolg. Het zou echter nog eens zestig jaar duren vooraleer finaal de volledige en ongecensureerde versie verscheen.
De voornaamste reden voor censuur (door de uitgever) was overigens niet zozeer de kritiek op het leger, als wel het bij momenten nogal grove taalgebruik en de in het bijzonder voor die tijd heel expliciet verwoorde homoseksuele seksscenes. Wie de roman in ongecensensureerde vorm leest, kan zich heden ten dage nauwelijks voorstellen dat bepaalde passages (inclusief eentje over kunst) in die mate aanstootgevend zouden zijn dat de uitgever ze ongeschikt achtte. Jones liet het evenwel niet aan zijn hart komen en herschreef een aantal passages, liet andere schrappen en wist er nog andere in al dan niet gewijzigde vorm te redden. Op die manier wist hij naar eigen zeggen toch nog enigszins het ruwe en bijwijlen vulgaire leven van de soldaten te beschrijven zonder meteen de hele roman op de schop te nemen.
Het was een verstandige gok van Jones en zijn uitgever want From Here to Eternity gold meteen als een succesverhaal, dat niet alleen datzelfde jaar The National Book Award won maar nog geen twee jaar later (1953) in (verder) afgeslankte vorm verfilmd werd. De manier waarop Jones het leven van verschillende beroepssoldaten op een basis in Hawaï in het jaar 1941, enkele maanden voor de aanval op Pearl Harbor, weet te schetsen is dan ook een klein huzarenstukje. Liever dan het verhaal vanuit één perspectief te vertellen, wisselt hij zijn verschillende protagonisten en hun soms botsende karakters met elkaar af. Hij gunt ook nog eens een blik op een aantal nevenpersonages en maakt hen met enkele trekken evenzeer haast mensen van vlees en bloed.
Een van de belangrijkste personages, waarmee het boek ook opent, is zonder meer Robert E. Lee “Prew” Prewitt die als zeventienjarige in dienstplicht ging na enkele jaren als landloper door de US gezworven te hebben. Bij de start van de roman wordt Prew van zijn huidige regiment (het hoornblazerskorps) overgeplaatst naar zijn oude regiment en dit omdat hij met chef-hoornblazer Houston in conflict kwam. De reden daartoe is haast te banaal om te vermelden, maar definieert meteen Prews karakter: ondanks het feit dat hij de beste hoornblazer van zijn korps is, besluit zijn meerdere een andere blazer (zijn seksuele partner) de functie van eerste hoornblazer te geven en dit tot ongenoegen van Prew.
Liever dan echter de ware toedracht te onthullen, laat hij zijn droom achter zich en keert hij terug naar zijn oude compagnie. Voor de compagniekapitein Dana `Dynamiet` Holmes is de terugkeer van Prew een godsgeschenk, want als begenadigd bokser is Prew meer dan een aanwinst voor Holmes boksteam, die hoopt dat successen van het team zullen bijdragen tot een mogelijke promotie. Wanneer Prew echter weigert om opnieuw te boksen, wordt besloten hem het leven zuur te maken in de hoop dat hij vooralsnog plooit. Een van de mannen die hem het leven behoort zuur te maken, is sergeant Milton Anthony `Milt` Warden, een geharde veteraan die volgens zijn eigen morele kompas leeft en een affaire start met Karen Holmes, de verwaarloosde echtgenote van kapitein Holmes.
Het zou te ver leiden om alle belangrijke (neven)personages en hun onderlinge verhoudingen verder te schetsen, want daarvoor is het boek te gelaagd en veelzijdig. Hoewel er op het eerste gezicht weinig gebeurt, weet Jones net door de dagdagelijkse handelingen te schetsen uitstekend de wereld van zijn personages vorm te geven en hoe ze van betaaldag naar betaaldag leven, terwijl hun onderlinge verhoudingen variëren van diepe vriendschap tot nauwelijks verholen minachting. In de laatste paar honderd pagina`s barst finaal de bom wanneer eerst Prews vriend Aneglo Maggio en daarna hijzelf ook de gevangenis invliegen alwaar ze `het systeem` op een andere manier leren kennen en er niet in slagen het te breken.
Dat Jones uit zijn eigen ervaringen kon putten bij het schrijven van From Here to Eternity staat buiten kijf, de manier waarop hij het leven van de dienstplichtige soldaten en hun verhouding tot elkaar en de officieren schetst, is zonder meer indrukwekkend. Maar wat het boek boven de legerroman uittilt, is niet alleen de manier waarop hij alle personages weet om te toveren tot mensen van vlees en bloed, met hun angsten, dromen en gebreken, maar ook hoe hij het verhaal tot een allegorie op de samenleving weet te vertalen, waarbij de ene vermalen wordt en de andere op de golven meesurft voor eigen gewin.
From Here to Eternity is met recht en rede een moderne klassieker die als geen andere het soldatenleven vlak voor de aanval op Pearl Harbor tastbaar maakt, meer nog zelfs in ongecensureerde versie.
