Met het vierde deel van Eleonora tonen Carlos Gomez, Arnaud Delalande en Simona Mogavino de concurrentie nog maar eens hoe een straffe historische strip gemaakt wordt. Deze reeks groeit meer en meer uit tot een moderne klassieker in het genre.
In 2013 waren we bijzonder aangenaam verrast door het eerste deel van deze reeks. Met dat deel werd ook de collectie Bloedkoninginnen gelanceerd en meestal zijn we niet zo’n liefhebber van collecties. De strips in die thematisch verbonden collecties getuigen al te vaak van bloedarmoede en ook de auteurs zijn vaak verdienstelijke vakmannen die niet boven de middelmaat uit komen. Uiteraard is het dan eens fijn om onze vooroordelen compleet verkeerd te zien uitvallen, en bij Eleonora was dat het geval. De vraag was toen of dit eerste deel een toevalstreffer was, dan wel of de drie auteurs het hoge niveau zouden kunnen aanhouden in de vervolgdelen van de reeks. Ondertussen is wel gebleken dat Eleonora uitgegroeid is tot het grootste succes van de collectie. Ook in het Frans wordt de reeks met elk nieuw deel steeds populairder .
Recent verscheen het vierde deel in vertaling (in het Frans zit het zesde deel er al aan te komen) en we kunnen de lezer van dit stuk al geruststellen: het niveau blijft hoog. De auteurs blijven het historische uitgangspunt met respect behandelen, maar zorgen er ook voor dat de intriges op de voorgrond blijven. Zo komen de personages echt tot leven, los van de historische beschrijving van hun leven. In dit vierde deel blijft Eleonora puur een shakespeareaans koningsdrama in stripvorm. Het blijft indrukwekkend hoe de scenaristen de historische feiten tot leven kunnen brengen en deze presenteren in een spannende en intrigerende vorm.
De ster van Eleonora blijft voor ons echter Carlos Gomez. Het is een raadsel hoe een parel als deze Argentijnse tekenaar zo lang onbekend is kunnen blijven in een groot deel van de wereld. Sinds de jaren 80 al tekent hij als assistent voor diverse Argentijnse tekenaars, tot hij de overstap maakte naar de Italiaanse stripmarkt. Die markt is een echt buitenbeentje, met een aantal bekende figuren waarrond massaal veel stripverhalen gemaakt worden door diverse auteurs. De strips van bv. Tex Willer beginnen nu beetje bij beetje ook vertaald te worden. Van die reeks tekende Gomez ook enkele verhalen, naast de reeks Dago. Het was uitgeverij Delcourt die Gomez binnenbracht op de Franse markt met de reeks Eleonora. Zeker in dit vierde deel is zijn werk een eervolle erfgenaam van Hal Foster. Indien een herstart van Prince Valiant met een nieuwe tekenaar aan de orde zou zijn, is Gomez volgens ons een gedroomde kandidaat.
In dit vierde deel maken we het einde mee van het huwelijk tussen Eleonora en koning Lodewijk VII. De liefde tussen beide was al eerder verdwenen, maar nu zitten ze elkaar nog meer dan anders op het vel. Eleonora’s liefde voor Vincenze Damonte houdt haar recht, maar tegelijk beseft ze dat ze strategisch moet blijven in de liefde, wil ze haar toekomst ook zonder Lodewijk veilig stellen. De koninklijke problemen zijn intrigerend, maar ook de gewone mensen in de omgeving van de koningin hebben hun besognes. Het thema van de ‘bloedkoninginnen’ wordt in dit deel heel los benaderd. Stilaan is Eleonora het klemmende harnas van deze collectie ontgroeid en is de reeks een klassieker op zich geworden. Om ook de lezers die enkel de laatste zin in een recensie lezen gerust te stellen: Eleonora is een blijver geworden. Ook na vier delen blijft het trio van Carlos Gomez, Arnaud Delalande en Simona Mogavino garant staan voor een ijzersterke historische strip.
