Het rockminnende undergroundcircuit in Gent is springlevend. Zelfs zo levendig dat een nieuw stadsfestivalletje uit de grond werd gestampt en meteen uitverkocht was. De eerste editie van Psych over 9000 smaakte dan ook meteen naar meer.
Toen showcasefestival Glimps een jaar geleden aankondigde ermee te kappen, zaten we in zak en as. Niet dat er voor de Gentse muziekliefhebber niets te beleven is. Wel integendeel, Democrazy organiseert eindeloos veel en kwalitatieve optredens. Het was toch wachten op een nieuw festivalinitiatief. Met het concept Psych over 9000 proberen datzelfde Democrazy en Purple Panda (een organisatie die garage, punk en psych programmeert in Gent, bij voorkeur in groezelige zaaltjes) samen met clubpodia Café video, Afsnis, Trefpunt en Charlatan die honger te stillen.
Het festival focust op psychedelische muziek in de breedste zin van het woord. Niet alleen vallen er veel bands onder die noemer, het genre is ook al enkele jaren hot in het alternatieve circuit. Op Leffingeleuren passeert steevast een mooie reeks namen. En tot vorig jaar was er in Eindhoven zelfs een meerdaags festival voor. Ook het succes van Moon Duo is nog eens het vermelden waard.
De muziek van Bear Bones Lay Low of Ernesto Gonzales is meteen het eerste bewijs van de open-mindedness van de programmatoren. Geen ranzige gitaren en razende drums — toch het eerste dat je verwacht bij de psychedelische bands — maar wel occulte klanken, drones en synthesizergeluiden. Het was echter moeilijk om in het zonoverladen, halfopen Afsnis-café in de mysterieuze sfeer te komen. Volgend keer graag in een duistere concertbunker of in het holst van de nacht.
Past wél bij de verschroeiende temperaturen: de nietsontziende rockers van Mind Rays. In café Video (jawel, nog eens een optreden in de Video!) laten de vier heren horen dat ze een van de strafste luidruchtige bands van het moment zijn. Ook hier geen pure psychedelische rock, maar wel heerlijk rauwe én aanstekelijke garage punk. Daarmee excelleren ze in the best of both worlds zoals grote voorbeelden (The Oh Sees, Ty Segall, u weet wel) Gent leek even Californië. Hoogtepuntje!
En uur later kan er in hetzelfde café weer een feestje gebouwd worden, ditmaal met de piepjonge Ron Gallo. Gallo kon begin dit jaar overtuigen met Heavy Meta en is nu ook goed op weg om live veel harten te veroveren. Als start voor zijn charmeoffensief had hij een introtekstje in het Nederlands voorbereid. Ook de verrukkelijke opener “Young Lady, You’re Scaring Me” — een straffe brok fuzz-’n-roll — is een en al authenticiteit.
Met zijn Fender Jaguar, een afrokapsel als dat Jimi Hendrix én de songtitel “All the Punks Are Domesticated” klopt het plaatje volledig. Deze band keert terug naar de oerdagen van de stevige (garage)rock. Zijn ritmesectie speelt ongelooflijk strak, maar de frontman zelf valt nog meer op met stem én gitaarspel. Energie en plezier druipen ervan af. Ook het gouden papier rond het podium en aan het plafond moeten eraan geloven. En tijdens de afsluiter gaat Gallo nog eens met de ventilator van het podium soleren. Rocker, speelvogel en rebel: deze Amerikaan heeft het allemaal, en kan al grotere festivals aan. Misschien wel een van de rockontdekkingen van het jaar.
Naast garage (punk) is ook krautrock aan een kleine heropleving bezig. Het nalatenschap van Kraftwerk, Can en co blijft tot toppers leiden: van Nederland tot Chili. Net de beste vertegenwoordigers uit beide landen werden naar Gent gehaald: Radar Men from the Moon en Föllakzoid.
Radar Men from the Moon is ongetwijfeld de stevigste band van de avond. Bij het binnenkomen van de Charlatan worden we meteen overweldigd door een overdonderend sludgy geluid. En door het volume. De band uit Eindhoven flirt met de grens van 103 decibels. RMFTM is loodzwaar en hypnotiserend, drie nummers zijn dan ook meer dan voldoende. De door kraut geïnspireerde metal is niettemin fascinerend en zo blijf dit een band om in de gaten te houden in het hardere genre.
Dat de repetitieve en minimalistische sound zijn beperkingen heeft, merken we bij afsluiter Föllakzoid. Nochtans geven hun platen je het gevoel op een andere planeet te vertoeven. Ook live heeft de band al als een echte paddotrip gewerkt. Wie erbij was op Leffingeleuren vorig jaar, kan dat wellicht beamen. Maar in de Charlatan wil het maar niet lukken.
Net als hun voornaamste inspiratiebronnen voegt de band aan psych rock en kraut een vleugje pop (repetitieve, catchy melodieën) toe, maar dat belangrijke element is amper te horen. De sound waarin de drums te veel de bovenhand krijgen, klinkt is ietwat vlak en ongeïnspireerd. Toch zijn er lichtpuntjes: gitarist Domingo Garcia Huidobro is een vat vol energie en het publiek in de volgepropte Charlatan is duidelijk geëntertaind. Maar misschien moeten de Chilenen eens aan nieuwe nummers denken?
Psychedelische rock in de breedste zin van het woord lééft! De affiche was op papier een mooie doorsnee van het genre, maar ook in de praktijk werkte het concept. Ondanks het feit dat je door de overlappingen niet alle bands kon zien, is Psych over 9000 meer dan geslaagd in zijn opzet. Volgend jaar dus graag een tweede editie in dezelfde periode; we konden ons geen betere start van het Hemelvaartweekend voorstellen.
