Wellicht heeft u iets opgevangen over deze strip. In de media was de lancering erg aanwezig. Toni Coppers en Jean-Marc Krings vertellen een spannend verhaal over een meer volwassen Fanny Kiekeboe.
Standaard Uitgeverij is nu helemaal de nieuwe tijd ingestapt. Met Amoras beukten ze de deur van de schatkamer met vernieuwende ideeën open en met J.ROM bleef deze alleszins op een kier staan. Ondertussen werd bekend dat een denktank onder de wat vreemde naam The Wolfpack in de schoot van de uitgever kon nadenken over manieren om met het uitgebreide arsenaal aan personages van de uitgeverij nieuwe dingen te gaan doen. Ook De Kiekeboes van Merho ontsnapte niet aan die trend. De populaire thrillerschrijver Toni Coppers werd aangezocht om een verhaal te schrijven over Fanny. Het resultaat is alleszins vintage Coppers, maar echt een duidelijke link met Fanny heeft het verhaal vooralsnog niet. Daarvoor heeft Coppers zijn hoofdpersonage voorlopig nog te weinig om het lijf.
In dit eerste deel wordt het mysterie geïntroduceerd dat Fanny in de volgende delen zal moeten ophelderen. Een vriendin van haar wordt vermoord en de link met Fanny is sterker dan ze eerst had gedacht. Wat het scenario betreft, is Moordgriet alleszins een stevige thriller volgens de regels van de kunst. Coppers strooit verschillende elementen en plotlijnen in het rond, en maakt van dit eerste deel de juiste introductie.
Strips zijn echter meer dan een scenario, en voor de tekeningen staat Jean-Marc Krings in. Deze Waalse tekenaar tekende tot nu toe vooral voor de Franstalige markt. Hij tekende al verschillende reeksen, waarvan verschillende ook al vertaald werden. Zijn typische “Dupuis-stijl” geeft Fanny K. de allures van een deel uit Soda. Het lijkt dat hij naar het einde van het album toe zich wat fel heeft moeten haasten. Heel wat details en afwerking verdwijnen gaandeweg.
Moordgriet is zonder meer een goed uitgewerkt stripverhaal. Waarin nu precies de link ligt met De Kiekeboes blijft nog onbekend. De ouders van Fanny passeren enkel even als portret aan de muur van haar appartement. Ook haar vriendinnen Alanis en Tomboy spelen mee, maar los van de namen is er maar weinig dat hen bindt aan de oorspronkelijke reeks. Het maakt deze strip dan wel weer perfect leesbaar voor iedereen met en zonder voorkennis van De Kiekeboes. Maar zonder die duidelijke band met De Kiekeboes blijft Fanny K. niets meer of minder dan een degelijke maar weinig opvallende thriller in stripvorm.
De volgende spin-off die Standaard Uitgeverij zal publiceren is Red Rider, een herdenking van De Rode Ridder als een soort motard. Dat de tekeningen van de hand van Stedho (Ooievarken) zijn, doet ons alvast op het beste hopen in het grafische departement. Ondertussen worden nog tal van concepten uitgedokterd om meer vergeten figuren uit de catalogus van Willy Vandersteen terug tot leven te wekken.
Fanny K. heeft alleszins een sterke start gemaakt. Dankzij de tekeningen van Jean-Marc Krings krijgt de strip een allure die Standaard Uitgeverij nog niet kende. Wij hopen alvast dat in de komende delen iets sterker de kaart van De Kiekeboes getrokken zal worden, zodat de enorme fanbasis van die succesreeks niet te zeer op zijn honger blijft zitten.
