Kan je van een vrij saaie bestseller een spannende strip maken? Jacamon en Legrand gingen deze uitdaging graag aan en maakten er een vierdelig epos van.
De bestseller is The Religion, vrij vertaald als De Orde. Legrand hanteerde dezelfde methodes als die van een filmscenarist: hij schrapte enkele nevenpersonages, liet beschrijvingen vervangen door beeld en hakte het verhaal in 4 delen. En gelukkig maar, want diegenen die het boek hebben doorworsteld, moeten toegeven dat het niet zo’n literair meesterwerk is geworden. Verheven taalgebruik, grote sprongen in de tijd zonder dat je te weten komt wat er intussen gebeurd is en te veel historische accuraatheid nastreven ten koste van het verhaal. Het werd een moeilijk te doorworstelen, soms zelfs vervelend boek.
Dit eerste deel heeft de bedoeling om de personages en de tijdsgeest te vatten, wat van een eerste deel vaak niet het meest boeiende maakt. We volgen het verhaal van Matthias Tannhauser. Het is lente 1540 in de Karpaten en de twaalfjarige Mattias Tannhauser staat op het punt om zijn vader te verrassen met een zelfgemaakte dolk. Net voor het smeedwerk zijn eindstadium bereikt, wordt het dorp overvallen door de Ottomanen. Zijn zusje wordt voor zijn ogen vermoord en zijn moeder verkracht. Als hij de belagers wil aanvallen, wordt hij tegengehouden door hun leider, die hem meeneemt en opvoedt als een Turk.
Dan maken we een sprong van 25 jaar. De volwassen Mattias werd blijkbaar ingelijfd bij het Turkse leger, dat zich rovend en plunderend een weg baant door Europa. Maar na een tijd keerde hij zich tegen zijn moslimkameraden om tenslotte het strijdgewoel te laten voor wat het was. We vinden hem terug op Malta als vrij man en handelaar in opium en peper, maar de Ottomanen staan op het punt om het eiland binnen te vallen omdat dit voor hen de ultieme uitvalsbasis is om het zuiden van Europa te veroveren. De hospitaalridders, de Orde van Sint-Jan, die Malta verdedigen, missen de overmacht om de Turken tegen te houden. Daarnaast bevindt ook inquisiteur Ludovico zich op het eiland, zogezegd om de laatste ketters en lutheranen uit te roeien. De aanvoerder van de Orde van Sint-Jan, La Valette, wil Mattias graag inlijven, maar die weigert pertinent.
Maar dan verschijnt gravin Carla La Penautier op het toneel. Ze overhaalt Mattias om de bastaardzoon die ze kreeg van Ludovico op te sporen vooraleer de Ottomanen te keer gaan op het eiland. We bevinden ons dan op pagina 80.
Legrand is er jammer genoeg nog niet in geslaagd om de minpunten van het boek weg te werken. Toegegeven, de strip is minder saai, maar toch steekt het archaïsche taalgebruik snel tegen. Er liepen blijkbaar heel wat poëten rond tijdens de late Middeleeuwen. En ook de sprong van 25 jaar in het begin is te drastisch. Er is blijkbaar heel wat gebeurd, maar wat en waarom, daar heb je als lezer het raden naar. Het zijn echter al deze gebeurtenissen die Mattias gevormd hebben. Toch vergeet je het mindere niveau van het scenario door het gewoonweg sublieme tekenwerk van Luc Jacamon. We kennen hem vooral van de superreeks De Killer, maar hier gaat hij nog enkele treden hogerop. Mooi gelijnde personages, natuurgetrouwe decors en overweldigende taferelen van hele en zelfs dubbele pagina’s wisselen elkaar af. Ook de bladschikking en pagina-achtergronden passen zich aan aan de gebeurtenissen in de kadertjes. Bovendien is de inkleuring eveneens subliem. Jacamon schept sfeer door te werken met een overheersende tint; dat zie je ook aan de heersende kleuren op de vier covers, en zorgt voor een prachtig licht- en schaduwwerk. Kortom: dit is Kunst!
Als we ervan uitgaan dat dit deel echt de intro is van een boeiender verhaallijn en met een continuïteit van de tekenstijl, kan deze reeks echt wel een topreeks worden. Maar dan moet Legrand echt wel serieus gaan schrappen in de tekst van Willocks. Hoop doet leven.
