In drie kleine boekjes bundelt Sébastien Conard de resultaten van een zoektocht. Naar de dialoog tussen beeld en woord en hoe verhalen vorm krijgen. Striptheorie in de praktijk.
In juni 2016 publiceerde enola een recensie van Lamaree. Een beeldfabel. Het ging om een experimenteel beeldverhaal van Sébastien Conard, onder het pseudoniem Neitsabes Dranoc. Eind 2016 voegde Conard (nu onder eigen naam) daar nog twee korte werkjes aan toe: Degré Zéro en Hoe was de toekomst vandaag? Alle drie deze boeken verschenen bij de kleine uitgeverij Het Balanseer. Aangezien ze een soort eenheid vormen, willen we daarom deze bevreemdende trilogie als geheel aandacht geven. Het blijft een zoektocht naar betekenis en vooral naar een betekenisvolle dialoog tussen beeld en tekst. Conard speelt in Degré Zéro sterk met grafische elementen. Zo ontstaat in dat kleine boekje een soort spiegelvertelling aan de hand van lijnen en vlakken. Zonder een eenduidige betekenis te leggen, creëert Conard toch verbanden en legt hij op zo op een heel sobere manier bloot hoe de logica van een stripvertelling kan werken.
Deze trilogie ontstond in samenspraak met Conards academische onderzoek dat hij uitvoerde in het kader van zijn doctoraatsonderzoek in de kunsten. De titel van zijn onderzoek is in die zin veelzeggend over de drie boeken die bij Het Balanseer verschenen. Naar een nieuwe graphic novel: woord, beeld en verhaal herbezocht vanuit de striproman en de historische avant-gardes. In drie formaten en met een wisselende nadruk tussen beeld en woord heeft Conard drie heel verschillende boeken gemaakt, waarin Lamaree tussen tekst en foto balanceerde, Degré Zéro zonder enige tekst sterk op visuele logica speelt en Hoe was de toekomst vandaag? tekeningen en tekst combineert op een manier die nog het dichtst een klassiek stripverhaal benadert.
Wie deze boeken vastpakt om een verhaal te lezen dat aansluit bij Conards oudere, meer klassieke werk, komt sowieso bedrogen uit. In deze theoretische experimenten en verkenningen van de grenzen van een verhaal via beelden en woorden gaat het om het plezier van dat experiment. Hoe ver kan je gaan in het versoberen van een stripverhaal? Vanaf wanneer is er te weinig verband tussen beelden en tekst om nog van een echt verhaal te spreken, en gaat het dan enkel over losse illustraties of ontstaat er een nieuwe verhaalvorm?
Het Balanseer is een uitgeverij met een divers fonds. Deze drie boeken van Sébastien Conard zijn nauwelijks te vatten in een bepaald genre, maar toch durft deze eigenzinnige uitgeverij het aan om ze een plek te geven. Het doelpubliek zal door het sterk experimentele en hermetische karakter beperkt zijn, maar dit hoeft de legitimiteit van de uitgave niet in vraag te stellen. Ook via het collectief IMPRIMITIV publiceerde Conard al verhalen die ver afstonden van het gekende stripidioom. Tegelijk maakt hij ook nog meer toegankelijke verhalen, die hij via het online magazine Pulp de Luxe recent nog publiceerde. Naast zijn stripwerk schrijft Conard ook geregeld beschouwend werk voor tijdschriften als Rekto Verso. Hij werkt bovendien als docent aan KASK Gent.
Zowel Lamaree als Degré Zéro en Hoe was de toekomst vandaag? zijn geen evidente stripboeken. Tegelijk zijn ze een bijzondere aanvulling op het oeuvre van een van Vlaanderens meest eigenzinnige en getalenteerde stripauteurs. Dat hij kan laveren tussen puur experiment en bijzonder toegankelijk werk, is uitzonderlijk. De trilogie van boeken die Het Balanseer nu uitgaf, is alleszins het ontdekken meer dan waard. Ze bieden een speelse manier om de machinerie achter een stripverhaal deels te kunnen ontrafelen.
