De dood van Bowie, het laatste testament van Cohen en het peilloze verdriet van Cave: de muzikale hoogtepunten van 2016 stonden vooral in het teken van pijn en verlies. Gelukkig is er nog Anderson .Paak, de immer goedgemutste rapper/drummer/producer, om tegengewicht te bieden aan dat zwarte gat van droefheid. Als 2016 na Malibu nog niet zijn jaar was, dan is dat met Yes Lawd! wel helemaal het geval.
Want twee ijzersterke albums op één jaar tijd uitbrengen, wie doet het dit Californische multitalent na in 2016? In januari was er dus al Malibu, een sexy ménage à trois van neo-soul, funk en hiphop, waarmee .Paak (Brandon Paak Anderson staat er op z’n paspoort) hoge ogen gooide in zowel de VS als Europa. Minder militant en een pak lichtvoetiger dan Kendrick Lamar, maar met een gelijkaardige bezwerende flow. Organischer ook dan Chance The Rapper, maar met dezelfde boodschap van hoop en liefde. En bovendien is Anderson .Paak live ook een revelatie door te toeren met een volledige band én zelf geregeld achter het drumstel te kruipen. En nu sluit de man dus z’n boerenjaar af met NxWorries, waarvoor hij de krachten bundelt met producer Knxwledge. Op het toepasselijk getitelde Yes Lawd! trekt het duo volop de kaart van gospel, hiphopbeats en jazzy grooves.
Dat .Paak zich bewust is van z’n nieuwe status als rijzende ster aan het hiphopfirmament hoor je al in het eerste nummer. “Livvin” is één en al triomfantelijke levenslust, maar dan zonder de groteske egotripperij van Kanye. “Yes lawd! I’m livin’”, is ’s mans mantra van dienst. Veel meer tekstuele diepgang moet je op deze plaat echter niet zoeken. Die roes van succes en z’n liefde voor vrouwen lopen als een rode draad doorheen Yes Lawd!. Niet de maatschappijkritische Marvin Gaye van What’s Going On dus, maar eerder de gladjanus van Sexual Healing. Zij het dan met minder spirituele ambities.
Gelukkig maakt de vocale performance van Anderson .Paak veel goed. De vele gospelkoortjes blazen de plaat levenslucht in en in songs als “Best One” en “What More Can I Say” schurkt .Paak zich graag tegen die engelenstemmen aan met fluwelen gecroon. In “Lyk Dis” en “Suede” dendert hij dan weer over de hobbelige beats met vloeiende raps. De Californiër is zonder twijfel gezegend met een van de meest flexibele stemgeluiden van de hedendaagse hiphopscène.
Ook positief: de muziek heeft een grovere korrel dan het parelwitte zand van Malibu. Hoe funky en sensueel die plaat ook klonk, toch voelde de sound af en toe iets te proper en glad aan. Nu houdt producer Knxwledge het gelukkig meer lofi en groezelig. Alsof er een dikke stoflaag ligt op de voorruit van de cabriolet waarmee .Paak op z’n vorige plaat langs de Californische kust scheerde.
Bovendien zijn de nummers ook een pak korter en snediger. NxWorries stanst maar liefst 19 songs in een dik halfuur. Knxwledge toont zich daarbij een getalenteerde puzzelaar die weet hoe hij een mozaïek vormt van beats, samples, strijkers en jazzy grooves. Met die aanpak knipogen .Paak en Knxwledge overduidelijk naar dat andere Stones Throw-duo Madvillain. Yes Lawd! kan alvast zonder schaamrood op de wangen naast Madvillainy, de klassieker van Madlib en MF DOOM, staan.
En zo zet Anderson .Paak dus de kers op de taart van een geweldig jaar. De chemie met die andere beatbakker Kaytranada was al groot, maar ook met KnxwLedge klikt het onmiddellijk. Het resultaat is een rijke, opwindende en verslavende plaat die blijft groeien per luisterbeurt. Praise The Lawd!
