Kendrick Lamar :: Mr. Morale & The Big Steppers

Op zijn vijfde kijkt Kendrick Lamar lang en diep in de spiegel. Het resultaat is een overdonderend, moeilijk, maar uiteindelijk diep indrukwekkend album.

Kendrick heeft ze geteld. 1885 dagen zitten tussen Damn., de plaat die hem als eerste rapper ooit een Pulitzer opleverde, en deze Mr. Morale & The Big Steppers. Lamar heeft veel te zeggen en moet het allemaal kwijt. Deze plaat kraakt onder het gewicht van zijn woorden.

Achttien nummers, gespreid over twee lp’s. Mr. Morale & The Big Steppers is een op vinyl geperste stortvloed van ongeremd kwaad zijn, god en de hemel te rijk zijn, vertwijfeld zijn, berouw hebben en balans zoeken. Het is therapiesessie, biechtstoel, grootspraak, echtelijke ruzie, zelfkritiek en black trauma ineen. Het mist focus en staat vol tegenspraak. Het is Lamars minst toegankelijke plaat tot nu toe – hier geen “HUMBLE.”, “Alright” of “Bitch Don’t Kill My Vibe”. En het is waarschijnlijk de beste hiphopplaat van het jaar.

De eerste woorden in opener “United In Grief” zijn van Lamar en voor Lamar: “I hope you find some peace of mind in this lifetime”. Waarna zijn vrouw Whitney Alford hem opdraagt: “Tell them the truth”. De song begint met een paar geïsoleerde pianonoten, even later valt een drumcomputer binnen met snelle aanslag. Kortgeknipte samples, achtergrondstemmen en strijkers schudden vervolgens opnieuw alles door elkaar.

Ook de zeventien andere nummers springen uit hun hengsels. Sommige zijn drie, vier songs in één verpakt. Aan de soulvolle aquarel “Father Time” – waarin Sampha het refrein zingt en Thundercat op de bas tovert – werkten zes producers mee. “Worldwide Steppers” neemt de afrofunk-bas uit een nummer van The Funkees als basis voor een dreigende grondtoon, om die later te doorprikken met weer een andere sample én een fragment uit een populaire meme. De aan Yeezus schatplichtige trapsong “Mr. Morale” gaat tot de laatste seconde door met lagen leggen en afpellen. De oren daveren van de overdaad, maar de benen zijn mee.

Extra aandacht verdient “N95”, waarin Lamar nog maar eens toont dat niemand zich kan meten met zijn flow. De snelheid, de tempowissels, het gemak waarmee hij zowel op als naast de maat rapt: enkel “DNA.” en “Backseat Freestyle” – songs uit Kendricks eigen back catalogue – houden gelijke tred.

In zijn teksten beweegt Lamar zich als een drone boven zijn ziel. Sommige onderwerpen zijn bekend, zoals zijn jeugd in Compton. Maar hij benadert ze gevoelsmatiger dan op pakweg Good kid, m.A.A.d. city. In de schitterende pianoballade Mother I Sober kan hij zijn moeder niet in de ogen kijken: ze werd misbruikt door een familielid, Kendrick was erbij, en hij neemt het zichzelf kwalijk dat hij nog geen revolver kon afvuren. Hij was vijf jaar oud.

Kendrick Lamar gaat niemand uit de weg, en al zeker niet Kendrick Lamar. Hij sleept zich van therapeut naar spirituele goeroe. “Workin’ on myself, the counselin’ is not easy”, klinkt het in “Mirror”. Elders liegt hij tegen zijn vrouw over zijn seksverslaving. En in een aangebrand nummer over een tante die een geslachtsverandering onderging, betrapt hij zichzelf erop dat hij vrijelijk het woord “faggot” gebruikt, terwijl hij in een optreden in 2018 een meisje van het podium stuurde omdat ze het n-woord meezong.

Mr. Morale & The Big Steppers bekleedt een ongemakkelijke positie in Lamars oeuvre. Op To Pimp A Butterfly absorbeerde bij de maatschappelijke onrust in de VS en gaf hij het geïnstitutionaliseerde racisme een uppercut in de vorm van “Alright”. Voor zwart Amerika werd hij een voorvechter van de Black Lives Matter-beweging, een messias. Op Mr. Morale & The Big Steppers neemt hij afstand van zijn doornenkroon: “Kendrick made you think about it, but he is not your savior.” Kendrick claimt zich opnieuw voor zichzelf. Hier is een mens van vlees en bloed en misstappen. Hij heeft daar vrede mee genomen, nu vraagt hij dat de rest van de wereld dat ook doet.

Top Notch
TDE
Beeld:
Batiste Safont

verwant

Eindejaarslijstje 2022 van Philippe Nuyts

Globaal gezien wint elk jaar tegenwoordig een lelijkheidsprijs. De...

Eindejaarslijst 2022 van Jef De Ridder

Dit was voor mij geen jaar van de gitaar....

Kendrick Lamar :: Good Kid, m.A.A.d. City (2012)

Tien jaar geleden verscheen Good Kid, m.A.A.d. City, Kendrick...

Thundercat

9 april 2022De Roma, Borgerhout

In het adresboekje van wonderbassist Stephen ‘Thundercat’ Bruner kom je wel wat namen tegen. Op de eerste plaats Flying Lotus, op wiens platenlabel Braindfeeder hij al vier platen uitbracht. Vlak onder producer FlyLo: vaste kompaan Kendrick Lamar, op wiens magnum opus To Pimp A Butterfly Thundercat voor het gros van de baslijnen tekende. En verder op de lijst: muzikale vernieuwers zoals Kamasi Washington, Erykah Badu, Childish Gambino, Louis Cole, Ty Dolla $ign en Steve Lacy. Zelfs Prince was fan! Om maar te zeggen: Thundercat is waanzinnig hot. Maar Thundercat is gewoon ook waanzinnig goed bezig. Met zijn laatste album It Is What It Is uit 2020 scoorde hij onlangs een Grammy Award for Best Progressive R&B en bevestigde hij zijn transitie van topmuzikant tot superster. De inspiratie voor de opvolger van Drunk uit 2017 vond Bruner jammer genoeg in het overlijden van Mac Miller. Als een hommage aan zijn vriend en medemuzikant maakte hij een album over liefhebben en verliezen, volgens het fatalistische inzicht dat de dingen zijn wat ze zijn. Maar de vijftien vaak korte songs, samengebald tot een krachtig kunstwerk van 38 minuten lang, nodigen de luisteraar ook uit op een onweerstaanbaar muzikaal feest. Met zijn zwoele falsetstem verrijkt met effecten en zijn eigenzinnige mix van soul, funk, jazz, hiphop en elektronica creëert Bruner intimistische en tegelijk uiterst dansbare klanksculpturen. Thundercat live bezig zien is een belevenis. In 2017 stond hij met een band met even fantastische muzikanten op het podium van De Roma en maakte hij van elk nummer een waanzinnig nieuwe versie. “Thundercat trakteerde het publiek op een bijna twee uur durende beleving, die bij een loutere luisterbeurt van de platen onmogelijk verkregen zou kunnen worden”, vatte De Beren Gieren het samen. “Miraculeus hoe snel en geïnspireerd zijn vingers over de arm van zijn zessnarige basgitaar dansten”, schreef De Standaard na een eerder passage in ons land. Mis deze unieke ontmoeting met het wonder van de hedendaagse R&B niet! Bron: ©de Roma

Flying Lotus & Thundercat :: Black Gold

Flying Lotus en Thundercat vielen beiden nog in de...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in